Περί λαϊκῶν ἀγορῶν

 Τι ισχύει αλήθεια στις λαϊκές αγορές και τους πάγκους των μικροπωλητών; Για να κάνουμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε την νομοθεσία και το ιστορικό των μεταβολών της.

Η λειτουργία του αρχίζει από το έτος 1932 με την ίδρυση του Ταμείου Λαϊκών Αγορών (Ν. 5647/1932 ΦΕΚ 308 Α).                                                                                                                                      

Στη συνέχεια το έτος 1938 με τον Α.Ν. 1470/1938 (ΦΕΚ 42 Α) θεσμοθετήθηκε ο Οργανισμός του Ταμείου Λαϊκών Αγορών Αθηνών Πειραιώς και Περιχώρων ως Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) υπό την εποπτεία του τότε Υφυπουργείου Αγορανομίας με αρμοδιότητα στην περιοχή τέως Δ/νσης Πρωτευούσης.                                                                                                              

Με την ίδια νομική μορφή δηλαδή ως Ν.Π.Δ.Δ. λειτουργεί μέχρι σήμερα έχει όμως μετονομασθεί σε ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ-ΠΕΙΡΑΙΑ(Ν. 3190/2003 άρθρο 6 παρ. 3 ΦΕΚ 249 Α ) και οι αρμοδιότητες του Οργανισμού εκτείνονται στην χωρική αρμοδιότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθήνας-Πειραιά.                                                                                                                      

Ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Αθήνας-Πειραιά (Ο.Λ.Α.Α.Π.) είναι αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός με κοινωφελή χαρακτήρα και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

 

Από της λειτουργίας του θεσμού στην περιοχή της τέως Δ/νσης Πρωτευούσης λειτουργούσαν 44 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία, οι δε οργανικές θέσεις του Προσωπικού σύμφωνα με τον Α. Ν. 1470/38 ήταν 67.

Το έτος 1967 λειτουργούσαν 67 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

Το έτος 1974 λειτουργούσαν 82 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

          Το έτος 1980 λειτουργούσαν 112 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
          

          Το έτος 1995 λειτουργούσαν 167 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
          
           Το έτος 2004 λειτουργούν 180 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

Με την πάροδο των ετών παρατηρείται μια σταθερή προοδευτική αύξηση των λαϊκών αγορών δικαιοδοσίας του Οργανισμού (πρώην Ταμείου Λαϊκών Αγορών) συναρτώμενη με την πληθυσμιακή αύξηση του καταναλωτικού κοινού και με την παράλληλη αύξηση των θέσεων εργασίας των πωλητών (επαγγελματιών και παραγωγών) ο αριθμός των οποίων από ελάχιστος που ήταν στην αρχή σήμερα ανέρχεται περίπου στις 8000.

Η αύξηση αυτή τόσο των λαϊκών αγορών όσο και των προσερχομένων σε αυτές πωλητών οδήγησε και στη σταδιακή αύξηση του προσωπικού του Οργανισμού .Έτσι από 67 οργανικές θέσεις που ήταν στην αρχή (το έτος 1938) αυξήθηκαν σε 101 μέχρι το έτος 1987 και σε 147 με το Π.Δ. 489/87 (ΦΕΚ 226/ 23-12-1987 τεύχος πρώτο)

Οι επαγγελματίες πωλητές που πλαισιώνουν τις λαϊκές αγορές δικαιοδοσίας του Οργανισμού αυτασφαλίζονται μέσω αυτού στο Ι.Κ.Α. σύμφωνα με το Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ) και ο Οργανισμός υπέχει έναντι τούτων (των πωλητών ) τις κατά την κείμενη νομοθεσία ευθύνες εργοδότη. 

Οι επαγγελματίες πωλητές που πλαισιώνουν τις λαϊκές αγορές δικαιοδοσίας του Οργανισμού αυτασφαλίζονται μέσω αυτού στο Ι.Κ.Α. σύμφωνα με το Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ) και ο Οργανισμός υπέχει έναντι τούτων (των πωλητών ) τις κατά την κείμενη νομοθεσία ευθύνες εργοδότη

 

 Μεσολάβησαν μερικές ενδιάμεσες μεταβολές όπως αυτή του Ν. 2323/1995 (ΦΕΚ 145 Α) του οποίου τροποποίησις είναι ο ισχύων νόμος (Ν. 3190/2003 ΦΕΚ 249 Α )

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποίον είναι το πνεύμα του θεσμού των λαϊκών αγορών;
Να βοηθηθούν οι παραγωγικές κυρίως δυνάμεις της χώρας (αγροτικαί, βιοτεχνικαί, οικοτεχνικαί κλπ) ώστε να μπορούν διαθέτοντας τα προϊόντα των απευθείας στην αγορά, χωρίς δηλαδή την διαμεσολάβησιν μεσαζόντων να ενισχύουν το εισόδημα των και ταυτοχρόνως να προωθούν την παραγωγή των.
Σε δεύτερο επίπεδο έρχεται η εξυπηρέτησις των μικροπωλητών οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να ανοίξουν ένα κανονικό εμπορικό κατάστημα γιαυτό και υπάρχουν και κοινωνικά κριτήρια στα οποία όμως ισχύουν ποσοστώσεις. Τα κοινωνικά κριτήρια αφορούν αναπήρους, πολυτέκνους και κατ΄εξαίρεσιν Βορειοηπειρώτες και παλιννοστούντες Ποντίους εξ πρώην ΕΣΣΔ με συγκεκριμένο όμως σκοπό την πώληση των οικοσκευών των.

Σε καμία βεβαίως περίπτωσι εξ όσων διάβασα δεν αναφέρει κάπου ότι μπορούν λαθρομετανάστες να πουλάνε ότι γουστάρουν, χωρίς παραστατικά και χωρίς ταμειακές μηχανές. Ακόμη και για τους παλιννοστούντες προβλέπεται ότι θα τοποθετούνται στις παρυφές των λαϊκών αγορών και η άδεια έχει πεπερασμένο χρονικό ορίζοντα.

 Στον ίδιο επίσης νόμο περιγράφεται και το πνεύμα του νομοθέτη το οποίο είναι:

•Η προστασία της οικονομικής και κοινωνικής ισορροπίας κάθε περιοχής.
•Η προστασία του τοπικού ανταγωνισμού και της τοπικής αγροτικής οικονομιας.
•Η προστασία του οικονομικού ισοζυγίου της περιοχής προς αποφυγήν εκροής εισοδημάτων
•Η διαφύλαξις του χαρακτήρος μιας πόλεως.

Αυτά βεβαίως αναφέρονται σε άλλο άρθρο (το 9ο) του νόμου αλλά εκτιμώ ότι το ίδιο πνεύμα διέπει όλα τα άρθρα. Δεν είμαι νομικός αλλά αυτή είναι η εκτίμησις μου αφού δεν μπορεί άλλο να είναι το πνεύμα του νομοθέτου σε ένα άρθρο και άλλο σε έτερον άρθρον του ιδίου νόμου. Συνεπώς στο επίκεντρο είναι η προστασία της περιοχής, των κατοίκων της, η ανάπτυξη της και η προστασία των παραγωγικών της δυνάμεων κυρίως των αγροτικών.

Να το τρέξουμε λίγο για να μην το κάνουμε υπέρδιπλο το σεντόνι μαζί με το πάπλωμα.

Κυρίαρχο ρόλο στο πνεύμα των λαϊκών αγορών έχουν οι παραγωγοί δηλαδή η οικονομική αποκέντρωσις. Οι εμπορικές δραστηριότητες των μικροπωλητών ήταν παρεπόμενες και συμπληρωματικές. Δεν στήθηκαν οι λαϊκές για τους επαγγελματίες εμπόρους αλλά αυτοί λειτουργούν συμπληρωματικά στον ρόλο της Λ.Α. και μάλιστα σε μία εποχή (όταν θεσπίστηκαν οι Λ.Α.) που τα διακινούμενα προϊόντα των μικροπωλητών ήταν ελληνικής προελεύσεως. Ναι κάποτε είχαμε και κλωστοϋφαντουργία και νηματουργία και οι κάλτσες, τα μπλουζάκια και άλλα που αγόραζε κάποιος «από το πανέρι» όπως λέγαμε, ήταν κυρίως ελληνικής κατασκευής.

Ας τολμήσουμε όμως σήμερα να κάνουμε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί θα δούμε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ή χιλιάδες Έλληνες (και όχι μόνον) να αγοράζουν είδη κυρίως ρουχισμού σε εξευτελιστικές τιμές και τα πουλάνε στις ελληνικές λαϊκές αγορές κερδίζοντας πολλά χιλιάρικα την φορά. Κάποιοι δηλαδή, εκμεταλλευόμενοι την άδεια του εμπόρου λαϊκών αγορών συμβάλουν στην καταπάτηση του πνεύματος των λαϊκών, ενισχύοντας την Τουρκική (ή Βουλγάρικη ή άλλης ανατολικής χώρας) και όχι την Ελληνική οικονομία και παραγωγή. Τον βλέπεις τον άλλον δηλαδή λαϊκατζή και δεν πάει ο νους σου ότι έχει 2 Μερσεντέδες, κλούβα πολυτελείας και μερικές δεκάδες χιλιάρικα κομπόδεμα.

Τι κάνουν οι μικρομεγάλοι αυτοί έμποροι; Πιάνουν χώρο στις λαϊκές.

Τζάμπα; Όχι.

Πληρώνουν το αντίτιμο στους δήμους  και το ταμείο λαϊκών αγορών.

Έχουμε δηλαδή εδώ την πρώτη συνειδητή παρέκλισι από το πνεύμα των Λ.Α. στον βωμό της κερδοφορίας των Δήμων, αφού δέχονται την παραβίαση του πνεύματος του θεσμού των Λ.Α. περί οικονομικής αναπτύξεως.

 Πληρώνουν επίσης τις ασφαλιστικές των εισφορές εμμέσως στο ΙΚΑ, τον φορέα δηλαδή που ασφαλίζει τους εμπόρους των Λ.Α.  όπως ορίζεται από τον νόμο Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ).

Τέλος, οι έμποροι όπως και οι παραγωγοί διακινούν (εισπράττουν και αποδίδουν) τον Φ.Π.Α. από την στιγμή που έχουν υποχρεωθεί προσφάτως να έχουν ταμειακές μηχανές στους πάγκους τους.

Δέχθηκε δηλαδή η πολιτεία την εκτροπή από το πνεύμα των Λ.Α. για να κινείται το χρήμα, να εισρέουν δηλαδή πάσης φύσεως εισφορές στα ταμεία των δήμων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Έτσι παρατηρούμε σήμερα το φαινόμενο να βρίσκονται περισσότεροι έμποροι από παραγωγούς στις Λ.Α. εν αντιθέσει με το παρελθόν όπου κυριαρχούσε η τάξις των παραγωγών του αγροτικού κυρίως τομέως.

Ένας ακόμη λόγος που επετράπη στους εμπόρους να έχουν κυρίαρχο ρόλο στις Λ.Α. είναι η συνέπεια των, δεδομένου ότι εμπόριο υπάρχει πάντα, όχι όμως και αγροτική παραγωγή η οποία είναι εξηρτημένη από τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες.

Γιατί;
Γιατί οι θέσεις σε κάθε Λ.Α. είναι μετρημένες και τα έσοδα προϋπολογισμένα. Εάν σήμερα πάνε 100 γεωργοί και αύριο 70 ο δήμος δεν μπορεί να προγραμματίσει τα έσοδα του. Με την μικτή συμμετοχή γίνεται διασπορά του κινδύνου και γεμίζουν όλες οι θέσεις.

Ποιος χάνει λοιπόν εάν καταλάβουν πάγκους Λ.Α. λαθρομετανάστες λαθρέμποροι;

Το προφανές είναι ότι χάνει ο δήμος και το ταμείο Λ.Α. έσοδα.

Το επίσης προφανές είναι ότι στερούνται θέσεις από τους κανονικούς λαϊκατζήδες και συνεπώς και έσοδα.

Από την στιγμή που ο λαθρέμπορος δεν εκδίδει θεωρημένες αποδείξεις, χάνει το κράτος Φ.Π.Α.

Σε δεύτερο όμως επίπεδο ζημιώνεται το ΙΚΑ το οποίο εισπράττει χρήματα για την αυτασφάλιση των επαγγελματιών εμπόρων των Λ.Α.

Εφόσον ζημιώνεται το ΙΚΑ, ζημιώνονται και οι ασφαλισμένοι σε αυτό, οι οποίοι δεν είναι μόνον οι λαϊκατζήδες αλλά ολόκληρη η εργατική τάξις (για να πούμε και τα κομμουνιστικά μας).

Δηλαδή για κάθε θέση λαϊκής αγοράς που καταλαμβάνει ένας παράνομος μικρέμπορας, χάνουμε όλοι μας και από κάτι.

Ο νόμος όμως προβλέπει διάφορα πρόστιμα σε περιπτώσεις παραβάσεων. Σε ποίες παραβάσεις υποπίπτει ένας λαθρομετανάστης λαθρέμπορος;

Ανεξάρτητα από τις προβλεπόμενες από τον Αγορανομικό Κώδικα ποινικές κυρώσεις, ειδικά οι παρακάτω παραβάσεις τιμωρούνται αποκλειστικά:

α) με πρόστιμο 300 ευρώ η έλλειψη άδειας,

β) με πρόστιμο 200 ευρώ η αυθαίρετη αλλαγή χώρου,

γ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τήρηση ωραρίου,

δ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη αυτοπρόσωπη προσέλευση,

ε) με πρόστιμο 200 ευρώ η μη τοποθέτηση ζυγού σε εμφανές σημείο,

στ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τοποθέτηση πινακίδων σε κάθε προϊόν με τις ενδείξεις της τιμής πώλησης ή της ποιότητας του προϊόντος ή της προέλευσης, καθώς και η αναγραφή αναληθούς προέλευσης αυτού,

ζ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τοποθέτηση ειδικής πινακίδας στην οποία θα αναγράφεται ο αριθμός άδειας και το όνομα το υ κατόχου της.

Τα ως άνω πρόστιμα επιβάλλονται, άμεσα, με τη βεβαίωση της παράβασης από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα της παραγράφου 7.

 Έχει άδεια ο λαθρέμπορος (α);                                                                                                                           

Όχι.  300 € πρόστιμο.

Αναρτά πινακίδες τιμών (στ ή ς’);
Όχι. 150€ πρόστιμο.

Τοποθετεί ειδική πινακίδα με τον αριθμό αδείας και ονοματεπώνυμο (ζ);
Όχι. 150€ προσ.
Σύνολο: τουλάχιστον 600€ για κάθε λαθρομετανάστη λαθρέμπορο (εάν δεν υπολογίζουμε την παράβασι β) συν τα όποια προβλεπόμενα εκ του αγοραμικού κώδικός πρόστιμα.

Πώς βεβαιούται η παράβασις;

Συμπληρώνεται έκθεσις από τα όργανα ελέγχου των Λ.Α. στην οποία αναγράφονται τα στοιχεία ταυτότητος του παραβάτου.

Έχει ταυτότητα ο λαθρομετανάστης; Όχι.

Έχει σε σπάνιες περιπτώσεις τα προσωρινά έγγραφα, εάν έχει, με τα οποία έχει αναγνωριστεί από το Ελληνικό κράτος. Αυτά βεβαίως δεν είναι ταυτότητες γιατί είναι βασισμένα σε κατά δήλωσιν στοιχεία του ιδίου, αφού εάν υπήρχαν στοιχεία των οποίων την εγκυρότητα  μπορούσε να διασταυρώσει το Ελληνικό κράτος με τις διπλωματικές υπηρεσίες της πατρίδος του λάθρο, ο λαθρομετανάστης δεν θα έπαιρνε νομιμοποιητικά έγγραφα αλλά ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την πατρίδα του, την οποία όμως δεν γνωρίζουμε ποια είναι αλλά κάνουμε πως γνωρίζουμε, αποδεχόμενοι την δήλωσιν του ιδίου, όπως ομοίως και με το όνομα του. Συνεπώς σε κάθε περίπτωση υπάρχει πρόβλημα ταυτοποιήσεως στοιχείων και δεν μπορεί να συμμετάσχει σε Λ.Α. ένας λαθρομετανάστης, δηλαδή όλοι.

Γιατί πρέπει να βεβαιώνεται με ακρίβεια η ταυτότητα του παρανομούντος;  Γιατί πέραν αυτών που μπορούμε να σκεφτούμε, εάν παρανομήσει τρεις φορές τα πρόστιμα διπλασιάζονται. Είναι επομένως αναγκαίο να υπάρχουν όλα τα στοιχεία ταυτοποιήσεως.

Ας το πάρει και αυτό όμως το ποτάμιιιιι!

Πού θα πήγαιναν τα πρόστιμα εάν εισπράττονταν;

            Άρθρο 7β

α) Τα έσοδα από τα πρόστιμα των άρθρων 5 και 7, πλην εκείνων της παρ. 6 του άρθρου 5 και των επιβαλλόμενων προστίμων από τη Δημοτική Αστυνομία, αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και διατίθενται μέσω ειδικού κωδικού που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης – Γενική Γραμματεία Εμπορίου – για την αμοιβή των μελών των Κλιμακίων Ελέγχου Λαϊκών Αγορών και Υπαίθριου Εμπορίου.

β) Τα έσοδα από τα εισπραττόμενα πρόστιμα από τα Κλιμάκια Ελέγχου της Τουριστικής Αγοράς αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και διατίθενται μέσω ειδικού κωδικού που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης – Γενική Γραμματεία Τουρισμού – για την αμοιβή των μελών των Κλιμακίων Ελέγχου Τουριστικής Αγοράς.

Δηλαδή το κράτος και το ταμείο Λ.Α. χάνουν έσοδα από την μη είσπραξη των προστίμων. Επειδή όμως οι μισθοί των εποπτικών οργάνων και των υπαλλήλων των οργανισμών τρέχουν, όταν δεν εισπράττονται τα πρόστιμα τα έξοδα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με τις όποιες επιπτώσεις στην οικονομία του κράτους.

——————————————————————————————————

Όλα αυτά βεβαίως μας τα λέει ο ίδιος ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών με το:

Ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Αθήνας-Πειραιά (Ο.Λ.Α.Α.Π.) είναι αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός με κοινωφελή χαρακτήρα και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Δηλαδή αφού είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, εάν του κόψει κάποιος τμήμα των εσόδων του τότε παύει να είναι αυτάρκης, συνεπώς γίνεται ζημιογόνος και αρχίζει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ίσως επομένως κάποιος κακός δάκτυλος να θέλει την καταστροφή των Λαϊκών Αγορών.

——————————————————————————————————

Αναρωτιέμαι τελικά ποίος είναι ο ελεύθερος και ποίος ο σκλάβος σε αυτόν τον τόπο.
Οι Αλβανοί χρόνια τώρα έχουν πλουτίσει παρανομώντας. Γυρίζουν τα νησιά, πουλάνε προϊόντα σε παραλίες και μαγαζιά χωρίς ούτε μισό δικαιολογητικό. Τώρα έχουμε τους Αφγανοπακιστανοαφρικανούς να πουλάνε ό,τι θέλουν και να μην τους κυνηγάει κανένας.
Τελικά ναι, υπάρχει ρατσισμός. Το να είναι κάποιος Έλληνας διώκεται αυστηρώς από τον νόμο.

Μπορούμε αλήθεια να κάνουμε έλεγχο στις άδειες ενός λαθρεμπόρου ως πολίτες;

Νομικός δεν είμαι, το ξαναλέω. Είμαι όμως καταναλωτής.
Έχουμε αλήθεια βρεθεί ποτέ σε κάποιο κουρείον, ιατρείον, μπουγατσοπωλείον, παντοπωλείον, βουλκανιζατήρ κλπ;

Ασφαλώς και ναι.
Και τι έχει αναρτημένο σε εμφανή θέσιν ο κάθε επαγγελματίας; Δεν έχει μοστραρισμένη κορνίζα με την άδεια λειτουργίας της επιχειρήσεως;
Γιατί; Για να την βλέπει ο πελάτης.
Δηλαδή ο πελάτης έχει κάθε δικαίωμα να κάνει οπτικό έλεγχο της αδείας λειτουργίας μιας επιχειρήσεως. Δεν είναι μοστραρισμένη η κορνίζα για το ΣΔΟΕ. Το ΣΔΟΕ θα μπορούσε να την ελέγξει και από τα συρτάρια. Ο καταναλωτής είναι αυτός που πρέπει να βλέπει την άδεια και εάν δεν την δει έχει δικαίωμα να την ζητήσει.

Γιαυτό και υπάρχει το πρόστιμο στην περίπτωση ζ’, όταν δηλαδή δεν είναι τοποθετημένη η άδεια σε εμφανές σημείο του πάγκου του λαϊκατζή. Εάν δεν είναι τότε μπορούμε να ζητήσουμε να την δούμε. Το αίτημα ελέγχου δηλαδή της αδείας δεν είναι αντιποίησις αρχής αλλά δικαίωμα του καταναλωτού.
Εάν ζητήσω από έναν ιατρό να μου δείξει την άδεια του, αυτό δεν είναι αντιποίησις αρχής αλλά δικαίωμα μου. Το ίδιο και από έναν δικηγόρο, κουρέα ακόμη και από έναν αστυνομικό. Μπορώ να ζητήσω από το όργανο της τάξεως να που δείξει την αστυνομική του ταυτότητα. Είναι δικαίωμα αυτοπροστασίας από απατεώνες και τσαρλατάνους. Πού ξέρω εγώ ότι δεν θα με απαγάγει κάποιος που προσποιείται τον αστυνομικό; Δεν έχω δικαίωμα να δω την αστυνομική ταυτότητα;
Πού ξέρω ότι ο οδοντίατρος δεν είναι κάποιος χασάπης; Δεν πρέπει να δω την άδεια;
Αυτό συμβαίνει και στις λαϊκές.

 Έχουμε λοιπόν και λέμε. Σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν πάνω από 180 λαϊκές αγορές. Οι θέσεις είναι μετρημένες και αριθμημένες και από την κάθε θέσι οι δημόσιοι και δημοτικοί οργανισμοί αναμένουν έσοδα, είτε από φόρους είτε από εισφορές ή παράβολα είτε τέλος από πρόστιμα. Προϋπολογισμένα δηλαδή πράγματα.

Όλοι πληρώνουν τα προβλεπόμενα.
Όλοι; Όχι όλοι!
Υπάρχει μια ομάδα εισβολέων λαθρομεταναστών, λαθρεποίκων και λαθρεμπόρων οι οποίοι μας έχουν γραμμένους στα …ταγάρια των και δεν πληρώνουν μία.
Και ποιος πληρώνει για αυτά;
Ο Έλλην που είναι ο δούλος των λαθρεποίκων, ο οποίος μάλιστα πληρώνει αλλά δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για όσους δεν το κάνουν, γιατί αυτό είναι εχθροπαθές, ρατσιστικό και ξενοφοβικό.

Και δηλαδή εάν ξαφνικά αρχίσει να πληρώνει ο λαθρομετανάστης θα γίνουν όλα μέλι γάλα;
Σαφώς και όχι. Δεν έχει καν δικαίωμα να βρίσκεται στην γη των Ελλήνων Αλλά ενόσω θα βρίσκεται παρανόμως εδώ και μέχρι να του κόψουμε το εισιτήριο απλής επιβιβάσεως για την πατρίδα του θα πρέπει να πληρώνει κανονικά και να μην δημιουργεί στρεβλώσεις στην ήδη πιεσμένη αγορά. Να πληρώνει δηλαδή εκεί που έχει δικαίωμα συμμετοχής, γιατί στις λαϊκές αγορές δεν το έχει.

Ακόμη όμως και εάν του κάνουμε το χατήρι και τον αφήσουμε να πουλάει την πραμάτεια του, αυτή πρέπει να συνοδεύεται από παραστατικά, τιμολόγια δηλαδή αγοράς και δελτία αποστολής. Διαφορετικά δεν είναι καν περιουσία του η πραμάτεια και δεν μπορεί η καταστροφή της να θεωρηθεί «φθορά ξένης περιουσίας» γιατί σε εμπορικούς χώρους δεν υπάρχουν περιουσίες, υπάρχουν μόνον εμπορεύματα, τα οποία μπορούν να διακινηθούν μόνον με δελτία αποστολής και να πουληθούν μόνον με αποδείξεις λιανικής αφού έχουν αποκτηθεί με θεωρημένα τιμολόγια αγοράς.

Η μοναδική περιουσία που μπορεί να πουληθεί κατ εξαίρεσιν είναι οι οικοσκευές των παλιννοστούντων εξ ΕΣΣΔ, και αυτό όχι μέσα στις λαϊκές αλλά στις παρυφές αυτών και πάλι μόνον μετά από σχετική άδεια πεπερασμένης χρονικής διαρκείας των αρχών.

Σε κάθε όμως περίπτωσιν, άποψις μου είναι ότι αι λαϊκαί αγοραί πρέπει να ξαναστρέψουν την προσοχή των στους παραγωγούς και όχι στους εμπόρους των Λ.Α. γιατί η Ελλάς από παραγωγή πονάει και όχι από τουρκικά και κινέζικα βραχιολάκια και βρακάκια.

Advertisements
Πηγή: https://stravon.wordpress.com/2012/09/14/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%bb%ce%b1%cf%8a%ce%ba%e1%bf%b6%ce%bd-%e1%bc%80%ce%b3%ce%bf%cf%81%e1%bf%b6%ce%bd/#comments