ΟΙ ΕΞΕΧΟΝΤΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ

Ο Αισχύλος (524 - 456 π.Χ.). Τραγικός ποιητής, έργα του: "Πέρσες", «Προμηθεύς Δεσμώτης», «Επτά επί Θήβας». Γεννήθηκε στην Ελευσίνα και απεβίωσε ετών 69 στη Γέλα της Ιταλίας 


 

 

Αναξαγόρας (510 - 428 π.Χ.).  Σπουδαίος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και αστρονόμος. Γεννήθηκε στις Κλαζομενές της Ιωνίας και κατήγετο από αριστοκρατικό γένος.  Σπουδάσας εν Αθήναις, υπήρξε δημότης Αθηναίων επί τριακονταετίας  Απεβίωσε στη Λάμψακο ετών 72, εξόριστος.

Αλκιβιάδης (450 - 404 π.Χ.). Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια. Δολοφονήθηκε στη Φρυγία, εξόριστος.


 

«Ακάματος φύσει Θεού γέννησις• εξ αυτού γαρ ο αυτός ουσιούται Λόγος»

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ - ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

 

Αριστείδης (530 – 468 π.Χ.). Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός. Απεβίωσε  πένης στην εξορία.

Αριστοφάνης (444 – 385 π.Χ). Ο εξ Αθηνών σατιρικός ποιητής, δημιουργός Θεατρικών έργων (Λυσιστράτη, Βάτραχοι, Νεφέλες). Απεβίωσε  ετών 63, πένης στην εξορία.

 

Δημοσθένης (384 – 322 π.Χ.). Αθηναίος ρήτορας και πολιτικός. Απεβίωσε με δηλητήριο. 


 

Ευριπίδης (480 – 406 π.Χ.). Τραγικός ποιητής εκ Σαλαμίνος και διδάσκαλος του αττικού δράματος (έργα του: Μήδεια, Βάκχαι, Ιππόλυτος). Απεβίωσε  ετών 77 στην Μακεδονία, εξόριστος.


 

 Ηρόδοτος (5^ος αιώνας π.Χ.). Εξ Αλικαρνασού, περιηγητής, γεωγράφος και επιστημονικός θεμελιωτής της ιστορίας.  Απεβίωσε ετών 79, εις τους Θούριους, εξόριστος. 

Θεμιστοκλής (524 – 459 π.Χ.). Αθηναίος δημότης και αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασικλη Αθήνα. Μετείχε στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου (480 π.Χ.) και στη Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.).  Απεβίωσε στην Μαγνησία του Μαιάνδρου, εξόριστος.


 

ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ - ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ

Θουκυδίδης (460 – 395 π.Χ.). Γεννηθείς στον Άλιμο, αρχαίος Έλληνας ιστορικός και συγγραφεύς του «Πελοποννησιακού Πολέμου». Απεβίωσε εν Αθήναις. Εξόριστος.

Ικτίνος (5^ος αιώνας π.Χ.). Μέγας αρχιτέκτων. Μαζί με τον Καλλικράτη κατασκεύασαν τον Παρθενώνα την εποχή του «Χρυσού Αιώνα του Περικλεούς» (Παρθενών, Ναός Επικούρειου Απόλλωνος). Απεβίωσε εν Αθήναις.

 

Ισοκράτης(436 – 338 π.Χ.). Δημότης Αθηναίων και εις εκ των 10 Αττικών ρητόρων. Απεβίωσε εν Αθήναις, ετών 99.

 

Περικλής (494 – 429 π.Χ.). Γεννηθείς εις Χολαργόν, Αρχαίος Έλληνας στρατηγός, ρήτορας και πολιτικός γνωστός από τον ομώνυμο «Χρυσούν Αιώνα». Απεβίωσε ένα Αθήναις και  παραιτήθηκε των αξιωμάτων του λόγω κατηγοριών.


 

ΠΛΑΤΩΝ - ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ

 

Πλάτων (427 – 347 π. Χ.). Δημότης Αθηναίων, φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτους και διδάσκαλος του Αριστοτέλους. Έργα του: «Πολιτεία του Πλάτωνος», «Συμπόσιο», «Αλληγορία του Σπηλαίου». Απεβίωσε εν Αθήναις ετών 80, πένης.
 

 

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΕΩΡΟ

 

Πυθαγόρας ο Σάμιος (580 – 496 π. Χ.).  Γεννηθείς εις Σάμο, Θεωριτικός της μουσικής, γεωμέτρης, φιλόσοφος και μαθηματικός. Απεβίωσε εις Μεταπόντιον ετών 70 από ασιτία, θέλοντας να διαφύγει τους διώκτες του στο ιερό των Μουσών και παραμένοντας εκεί για σαράντα ημέρες δίχως τροφή.

 

Έστι Θεός άναρχος. Απλούς τη φύσει・ ός ουρανόν έτευξεν Άμα και χθόνα»

ΣΟΦΟΚΛΗΣ - ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ
 

Σοφοκλής με το προσωνύμιο Δεξίων (496 – 406 π. Χ.). Γεννηθείς στον Ίππιο  Κολωνό των Αθηνών από εύπορους γονείς ( ο πατέρας του Σοφίλλος είχε εργοστάσιο μαχαιροποιίας). Έλληνας τραγικός ποιητής της κλασικής εποχής. Έγραψε 123 τραγωδίες από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνον οι 7 («Αντιγόνη, «Ηλέκτρα», «Οιδίπους Τύραννος», «, «Αίας», «Φιλοκτήτης». «Οιδίπους επί Κολωνώ»). Απεβίωσε εν Αθήναις.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ

 Σωκράτης (469 – 399 π. Χ.). Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος γεννηθείς εις Αλωπεκήν, σύζυγός του η Ξανθίππη. Το 422 π. Χ. στη μάχη της Αμφίπολης έσωσε τη ζωή του Αλκιβιάδη. Συνήθως εν αντιθέσει με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του και απέφευγε να πολιτεύεται προς ίδιον ώφελος.  Μετά από δίκη κατεδικάσθει εις θάνατον. Οι δικαστές για να τον προστατέψουν από τον θάνατο του είπαν να πάει μόνος του στη φυλακή (χωρίς συνοδεία δεσμοφυλάκων) ελπίζοντες ότι ο Σωκράτης θα δραπετεύσει. Παρ’ όλη την ελευθερία κινήσεων που του επετράπη από τους δικαστές ο Σωκράτης μη γνωρίζοντας που είναι τα κρατητήρια και ρωτώντας τους περαστικούς έφτασε στη φυλακή και παρεδόθη αυτοπροσώπως στους υπαλλήλους της. Οι μαθητές του μία νύχτα επεχείρησαν να τον διασώσουν από τα δεσμά, αλλά αυτός αρνήθηκε την βοήθεια τους τηρώντας την απόφαση της πολιτείας . Εθανατώθει  ετών 71, πίνοντας  το κώνειο που του προσέφερε ο εκτελεστής της δικαστικής απόφασης.
Είχε πει πολλά γνωμικά και ένα εξ αυτών αφορά τον έγγαμο βίο. Προτρέπει λοιπόν: «Να παντρευτείς και εάν η γυναίκα σου είναι καλή θα ζήσεις βίον ευτυχή, εάν η γυναίκα σου είναι «ανάποδη» θα γίνεις φιλόσοφος. 

Η Ξανθίππη  δεν ήταν μία στριμμένη γυναίκα  όπως την παρουσιάζουν μερικοί αλλά μία ευσυνείδητη σύζυγος, νοικοκυρά και μητέρα  που αγωνιζόταν από πρωίας μέχρι νυκτός για το σπίτι της και τα τέκνα της.
Φιλοσοφούσε τη ζωή ίσως όχι ρητορικά, αλλά σίγουρα εμπράκτως μέσα από τις πράξεις και τα έργα της.
Θα ήταν μεγάλος ο πόνος της όταν συνέλαβαν τον Σωκράτη και ακολούθως τον δηλητηρίασαν.
Εκτός του ότι έχασε τον σύντροφο της, επωμίστηκε και όλα τα βάρη του σπιτιού μόνη της πλέον.

Ο δε Σωκράτης, που τον έχανες, που τον εύρισκες πάντα με τους μαθητές του και τη ρητορική του. Έτσι παραμελούσε τα καθήκοντα του οίκου του.

Η Ξανθίππη δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαρί και πάντοτε με φωνές τον προέτρεπε να την βοηθάει.

Μία μέρα η Ξανθίππη νευριασμένη με την όλη κατάσταση κατακεραυνώνει τον Σωκράτη με φωνές και στο τέλος τον μπουγελώνει με ένα κουβά νερό. Οπότε ο Σωκράτης μετά το συμβάν λέει:  «Η Ξανθίππη ενεργεί όπως  ο Δίας, πρώτα ρίχνει τους κεραυνούς της και μετά την βροχή».
 

 Φειδίας (480 – 430 π. Χ.). Αθηναίος πολίτης, μέγας γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας του 5^ου αι. π. Χ. Ήτο το δεξί χέρι του Περικλή για την κατασκευή του Παρθενώνος  και γενικότερα της Ακροπόλεως. Φιλοτέχνησε τα Γλυπτά (και όχι μάρμαρα) του Παρθενώνα, το Χρυσελεφάντινο Άγαλμα της Αθηνάς», εκόσμησε τις μετώπες του Παρθενώνα με ανάγλυφες παραστάσεις και δημιούργησε πολλά άλλα μεγάλα έργα. Στην Ολυμπία δημιούργησε το αποκορύφωμα της μεγάλης του τέχνης, το «Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός».

Με την άνθηση του Βυζαντίου οι Δυτικοί κυβερνήτες της αυτοκρατορίας κατέστρεφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους σπάζοντας κάθε έργο τέχνης και αφαιρώντας ότι πολύτιμο υπήρχε επάνω τους. Ήταν η πρώτη ολοκληρωτική επιδρομή των βαρβάρων ενάντια σε έναν πολιτισμό που όμοιός και ισότιμός του δεν θα υπάρξει ποτέ. Αποκορύφωμα αυτής της ολικής συμφοράς ήταν η καταστροφή της Ιωνίας, η πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, η καταστροφή των κειμένων της Ελληνικής γραμματείας (μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, ιστορία, αστροφυσική) και άλλα πολλά «διαμάντια» του Πνεύματος και της Τέχνης που ποτέ  δεν θα μάθουμε.

267 μ.Χ. Οι Έρουροι καίνε τον Παρθενώνα
438 μ.Χ. Οι Χριστιανοί καταστρέφουν τα γυμνά γλυπτά
1687 μ.Χ. Οι Βενετοί βομβαρδίζουν τους εντός Παρθενώνος Οθωμανούς
1802 μ.Χ. Ο λόρδος Έλγιν, από τη Βρετανία αφαιρεί 75 γλυπτά  
 

Οι ίδιοι άνθρωποι που εδίωξαν τον Χριστιανισμό επί Ρωμαϊκής εποχής και σκότωναν αθώους ανθρώπους στις αρένες διασκεδάζοντας, αυτοί οι ίδιοι με την μορφή της νέας κατ΄ αυτούς θρησκείας τάχα μου, τάχα μου, έκαναν επιδρομές στην Ελληνική επικράτεια σφάζοντας και λεηλατώντας έναν λαό φιλήσυχο και πολιτισμένο ο οποίος προανέφερε για τον Χριστό 700, 800 έτη πριν αυτοί οι μισάνθρωποι φορέσουν τις πορφυρές χλαμύδες τους και φέρουν τον Μεσαίωνα στην δύστυχη Ευρώπη,  ασχημονούντες με τα έργα και τις πράξεις τους κατά των λόγων του Χριστού και πράττοντας τα άκρως αντίθετα.
Αιώνες πριν να έρθουν αυτοί οι βάρβαροι στην Ελλάδα ήρθαν οι ίδιοι οι Απόστολοι όπως ο Παύλος και κατήχησαν τους ανθρώπους την Πίστη μη προτρέποντάς τους στη δημιουργία μίας φανατικής θρησκείας. Οι δε Έλληνες τους υποδέχθηκαν και τους άκουσαν χωρίς να διώξουν τα μέλη της νέας Πίστης.
Και στην Ελλάδα μας είχαμε τους κατά τόπους άρχοντες οι οποίοι κρατούσαν την περιοχή τους εν πλήρη αρμονία σεβόμενοι τα πιστεύω του κάθε πολίτη είτε Εθνικός λεγόταν, είτε Χριστιανός, είτε οτιδήποτε άλλο. Το δε Βυζάντιο υπήρχε από τον Βασιλέα των Μεγάρων Βύζαντα (ο οποίος και το δημιούργησε). Τόσους αιώνες ήτο το στολίδι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μια χαρά το διοικούσαμε, γιατί ήρθατε εσείς από τις πατρίδες σας? Τι δουλειά είχατε στην περιοχή μας? Δεν σας έφταναν τόσες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα?

Και εκκλησίες έγιναν σε κάθε πόλη χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, χωρίς να καταστραφεί τίποτα και οι κάτοικοι ζούσαν αρμονικά σεβόμενοι ο ένας τον βίο του άλλου. Οι Απόστολοι εάν ήθελαν δεν θα έφερναν την καταστροφή στους Έλληνες εγκαθιδρύοντας μία κοσμική θρησκεία? Την αφεντιά τους περίμεναν να το πράξουν και να χυθεί αίμα?  να καταστραφεί ένας λαός?