Η Στοά του Αττάλου, αρχαία Αγορά της Αθήνας - 3D αναπαράσταση

Η Στοά του Αττάλου ήταν δωρεά του βασιλιά της Περγάμου, Αττάλου Β΄(159 π.Χ.- 138 π.Χ.) προς την πόλη της Αθήνας. Ήταν διώροφη, δωρικού ρυθμού, με μήκος 115 μέτρα. Διέθετε 42 δωμάτια που χρησίμευαν ως καταστήματα. Στο βόρειο και νότιο άκρο υπήρχαν κλιμακοστάσια που οδηγούσαν στον πάνω όροφο. Η στοά καταστράφηκε από τους Έρουλους το 267 μ.Χ. Η στοά αναστηλώθηκε πλήρως στο διάστημα 1953-1956 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών της Αθήνας για να στεγάσει το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς.

ΟΙ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΤΟΥ '40

         

Αρχείο ΕΡΤ: από το Ντοκυμαντέρ "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ" (1985).

Η "ΜΥΣΤΙΚΗ ΛΑΜΨΗ" ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Με το ακοίμητο Λαμπρό του βλέμμα ο Ιερός Βράχος φωτίζει την επί αιώνες αγαπημένη του θυγατέρα Πλάκα κρατώντας την στις αγκάλες του.

 

Μεγάλη η κληρονομιά του κάλους της παρμένη από τον Πατέρα της και τη Μητέρα της Ελλάδα.

Γεμάτη κοσμήματα που λαμπυρίζουν μες τη Αθηναϊκή Νύχτα.

 

Τα σοκάκια της παραδόξως δεν κουράζουν τον διαβάτη αλλ' αντιθέτως γεμίζουν την ψυχή και το σώμα του με την αύρα της που  εκπέμπει ακατάπαυστα μες τους αιώνες.

 

Και οι Αέριδες «μεταλαμπαδεύουν» από τον Ιερό Βράχο στα στενά της Πνοή τε και Φως....

 

.....με τρόπο ακατανόητο και Μυστικό!

 

Πολλοί βάρβαροι ασέλγησαν επί αιώνες στο Σώμα σου Ακρόπολη, αλλά χάθηκαν στα σκοτάδια τους και την ασχήμια τους μη μπορώντας να γευθούν το Άφθιτον Κλέος σου.

Και επιστρέφουν σαν επισκέπτες πλέον μήπως από τη Λάμψη σου γευτούν ολίγα ψιχία Πνεύματος.

΄

Φωτογραφίες & άρθρο: bill 

Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/ 

 

 

 

 

Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν

Το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν ιδρύθηκε το 1980 από το Δήμο Βύρωνα και βρίσκεται στον Βύρωνα, στο λόφο της Αύρας.
Στεγάζεται σε ένα ανεκτίμητης ιστορικής αξίας και αρχιτεκτονικής ιδιαιτερότητας κτίριο, το οποίο σχεδιάστηκε και κτίστηκε το 1903 από τον Ραϋμόνδο Ντάνκαν, αδελφό της Ισιδώρας Ντάνκαν.
Η θέση επιλέχθηκε από την Ισιδώρα και τον Ραϋμόνδο για την υπέροχη θέα στον Σαρωνικό κόλπο και τον λόφο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα, το μνημείο που τους ενέπνεε στις μελέτες τους για την κίνηση και την αρμονία.
Κατοικήθηκε από τον Ραϋμόνδο και την γυναίκα του Πηνελόπη Σικελιανού και υπήρξε στέκι πολλών πνευματικών μορφών της εποχής  (Σικελιανός, Φιλαδελφέας, Χριστομάνος…).
Σχεδιασμένος σύμφωνα με τα πρότυπα του Ανακτόρου του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες, πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους διεθνώς χώρους που έχουν χτιστεί ειδικά για το χορό και, 110 χρόνια μετά, συνεχίζουν να στεγάζουν τον  χορό.
Το κτίριο αποτυπώνει το ουτοπικό όραμα των Ντάνκαν για έναν χώρο, όπου ο χορός θα βρισκόταν σε μία διαρκή, ρευστή σχέση με την καθημερινότητα.
Αυτό το πρώτο Σπίτι του Χορού, έχοντας διανύσει την εκατόχρονη ιστορία του σύγχρονου χορού, βρίσκεται στη  βάση του σημερινού Κέντρου Mελέτης Χορού Ντάνκαν.

Το 1980, ο Δήμος Βύρωνα, μετά από αίτημα διεθνών οργανισμών για το χορό και τιμώντας το έργο και την προσφορά της Ισιδώρας Ντάνκαν, ανέλαβε την ανακατασκευή του κτηρίου, οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν το 1992,και το αφιέρωσε και πάλι στην τέχνη του χορού.
Έχει χαρακτηριστεί ως νεότερο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Πηγή: http://www.duncandancecenter.org/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c/

Ένας περίπατος στη σημερινή Αθήνα του χθες

Υπάρχουν και σήμερα σημεία στην Αθήνα που με το πέρασμα των δεκαετιών κρατούν το χρώμα και την ομορφιά τους.

Ένας μικρός περίπατος θα μας οδηγήσει σε κάποια από αυτά.

 

Εθνικός Κήπος

 

Με τις καταπράσινες αλέες του και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες προσφέρει στον επισκέπτη δροσιά και ξεκούραση.

Ορισμένοι επισκέπτες του Κέντρου, όταν τελειώσουν τις δουλειές τους δεν παραλείπουν να περάσουν μέσα από τον Κήπο και να απολαύσουν αυτό τον μικρό παράδεισο που παραδόξως δεσπόζει ακόμη μέσα στη ζούγκλα της  Αθήνας.

  

 

Ζάππειο - Αίγλη

 

Ακολουθώντας την έξοδο που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Εθνικού Κήπου εισέρχεσαι σε έναν άλλο διατηρητέο και όμορφο χώρο που δεν είναι άλλος από το άλσος του Ζάππειου.

Καθήστε να απολαύσετε το καφέ ή το παγωτό σας στο καφέ της Αίγλης με φόντο την μία πλευρά του Ζαππείου Μεγάρου.

 

 

Δίπλα ακριβώς στο καφέ είναι ο θερινός κινηματογράφος της Αίγλης.

Αν θέλετε να δείτε κάποια ταινία στο θερινό σινεμά καλό θα είναι να φέρετε μαζί σας και μία ζακέτα.
 

  Μη ξεχάσετε να περπατήσετε μετά τον καφέ σας και να απολαύσετε την αρχιτεκτονική του Ζαππείου μεγάρου αλλά και το πράσινο του άλσους του.

 

 

Από τον χώρο του Ζαππείου μπορείτε να ατενίσετε τον ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, 

 

 τον λόφο του Αρδηττού,

.... αλλά και τον Λυκαβηττό

 

Δύο βήματα από εκεί βρίσκεται η Πλάκα και το Καλλιμάρμαρο.

Μη ξανοιχτείτε περισσότερο γιατί τσιμέντο και φασαρία θα συναντήσετε.

Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Η Ταβέρνα του Χατζημαλλή - Επί Κολωνώ

 Η ταβέρνα του Χατζημαλή - 1954

¨Η Ταβέρνα του Χτζημαλή¨ στον Κολωνό (επί της οδού Κλκίς & Άστρους) ήταν ένα στέκι που ως θαμώνες είχε τους άντρες της γειτονιάς.

Φτωχοί, μεροκαματιάρηδες άνθρωποι, σωστοί οικογενειάρχες,  με απλή και ειλικρινή έκφραση των συναισθημάτων τους.
Μερικές φορές έπαιρναν και τις γυναίκες τους μαζί για να πιουν παρέα ένα ποτηράκι ρετσίνα.
Το κτίσμα διατηρείται έως και σήμερα στην αρχική του μορφή. 
Γεννήθηκα στον Κολωνό και τον θυμάμαι σαν τη καλύτερη συνοικία των Αθηνών. 

Στην Πλατεία του Κολωνού ο Δήμος της Αθήνας είχε κατασκευάσει πισίνα για τα καλοκαιρινά μας μπάνια.
Επί της Πλατείας υπήρχαν επίσης μία "Σχολή Οικοκυρικής" και οίκημα των προσκόπων.
Μεταγενέστερα στην γειτονιά λειτουργούσε και καλοκαιρινός κινηματογράφος.

Παραδίπλα υπήρχε το θέατρο Μπουρνέλη.
Από την ταράτσα της μονοκατοικίας που μέναμε βλέπαμε την οθόνη του σινεμά φάτσα - κάρτα.
Κόβαμε τσαμπιά σταφύλια από την κληματαριά μας και απολαμβάναμε την ταινία της βραδιάς ανενόχλητοι.

Η αλήθεια είναι ότι ο Χατζημαλλής δεν είχε κουζίνα στην ταβέρνα του παρά μόνον βαρελίσιο κρασί. 

Έτσι ο  κάθε θαμώνας έφερνε από το σπίτι του τους απαραίτητους για την παρέα μεζέδες και φυσικά γινόταν ρεφενές.

Οι περισσότεροι δεν προλάβαμε αυτές  τις εποχές οι οποίες ήταν  «ακατάστατες» κοινωνικά και πολιτικά (10ετίες ΄40 - ΄50).

Ήταν ή εποχή που ο κόσμος διαιρούνταν σε άνευ προσωπικής ωφέλειας παρατάξεις από άγνωστες στον κόσμο πηγές.
Όλοι οι άνθρωποι τα ίδια καθημερνά πράγματα ήθελαν και για να τα αποκτήσουν έφταναν και περίσσευαν τα χέρια  και το μυαλό τους.

 Οι θαμώνες του ταβερνείου είχαν πρόεδρο και συγκεκριμένα το Ηρακλή Σαββουλίδη. Ο κος Ηρακλής είχε κλειδαράδικο επί της Λεωφόρου Λένορμαν (σε πάγκο τότε), μετέπειτα έγινε κατάστημα και τώρα λειτουργεί υπό την ιδιοκτησία των εγγονών του.
Μέσα στην παρέα των θαμώνων υπήρχε και ο πατέρας του Γιώργου Ζαμπέτα ο οποίος συνόδευε τα τραγούδια της παρέας με το μπουζούκι του.
Καμιά φορά το βραδάκι τραγουδούσαν απαγορευμένα για την εποχή άσματα οι θαμώνες του Χατζημαλή αλλά…. είχαν και το νου τους. Στα πιτσιρίκια που προέρχονταν από τις οικογένειες της γειτονιάς έδιναν ψωμί με κάποιο μεζέ και αυτά παίζοντας ποδόσφαιρο στο δρόμο φιλούσαν τσίλιες. Αν έβλεπαν τυχόντες; παράξενους τύπους με μαύρες καμπαρντίνες να πλησιάζουν στην ταβέρνα τον λόγο έπαιρνε ο Κοσμάς (μέλος της πιτσιρικοπαρέας) φωνάζοντας δυνατά για να ακούσουν οι θαμώνες,  σύρμαααααα κι έτσι  εκ των έσωθεν διέκοπταν τα απαγορευμένα άσματα.
Από αυτή την ιαχή του, κόλλησε το παρατσούκλι στον Κοσμά από τους πιτσιρικάδες της γειτονιάς, "ο σύρμας".

Ο Χατζημαλής με τον Κώστα χόρευαν συχνά επάνω στο κέφι  το αγαπημένο τους άσμα

 "ΑΤΙΜΗ ΤΥΧΗ" στους ρυθμούς του Μιχάλη Σογιούλ.

Και μη ξεχνάμε ότι, αυτοί οι άνθρωποι έζησαν 2 πολέμους με πείνα, εργάστηκαν σκληρά, μεγάλωσαν παιδιά, αλλά... δεν απελπίστηκαν. Μέχρι το τέλος της ζωής τους με χαμόγελο και αισιοδοξία πέτυχαν τους στόχους των.

Ορισμένοι εκ των μονίμων θαμώνων του ¨ΧΑΤΖΗΜΑΛΗ¨ ήσαν οι κάτωθι:

Ο Πατέρας του Γιώργου Ζαμπέτα ιδιοκτήτης κουρείου επί της οδού Λένορμαν, κατοικούσε στην οδό Κιλκίς & Δημοσθένους. Ήταν  λάτρης του μπουζουκιού (και στην ταβέρνα έριχνε και τις πενιές του). Ο Γιώργος Ζαμπέτας πήγαινε  στο δημοτικό σχολείο "Καραντάνη".
Ο Τάσος Καρκαμήτσος, ένας από τους πρώτους ταξιτζήδες της Αθήνας και παντρεμένος με την αδερφή του Άκη Πάνου. Πολλές φορές ο Άκης Πάνου κοιμόταν στο σπίτι της αδελφής του γιατί ήταν κοντά ο χώρος εργασίας του.
Περίοικοι διάσημοι στο Κολωνό πολλοί υπήρχαν όπως: 
Ο ηθοποιός Νίκος Φέρμας (στην Χαονίας κατοικούσε), η στιχουργός Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, έμενε στην Αγ. Σοφίας, η Μάγια Μελάγια, το ¨Τρίο ¨Μπερκάντο¨ , ο ηθοποιός Φραγκίσκος Μανέλλης, η Μπέμπα Μπλάνς  &&&.
     
      Vasileios

Τα Καμίνια στην Ακαδημία Πλάτωνος

Την δεκαετία του 50 η ζωή ήταν δύσκολη και χωρίς τα τεχνολογικά μέσα που εμείς απολαμβάνουμε.
Στη φωτογραφία βλέπουμε οικοδόμους των Αθηνών να δουλεύουν χωρίς αναβατόρια, μπετονιέρες και καρότσια. Την λάσπη την ανακάτευαν με το φτυάρι και η μεταφορά της στο σημείο δόμησης γινόταν με ντενεκέ (φορτωμένο στον ώμο). Το πηλοφόρι ήταν (και είναι) βοηθητικό εργαλείο για το σοβάντισμα.
Όπως λέει και το γνωστό άσμα:

Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες

 η δουλειά κάνει τους άντρες

 το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί

Το καλοκαίρι μέσα στην λάσπη η εργασία γινόταν χωρίς παπούτσια και γαλότσες για την άνεση των κινήσεων αλλά και για την οικονομία. Ένα ζευγάρι παπούτσια είχε κάποιο κόστος. Και παλιά να ήταν τα υποδήματα αναλάμβανε ο τσαγκάρης να τα νοικοκυρέψει.

Και μη ξεχνάμε ότι, αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν 2 πολέμους με πείνα, εργάστηκαν σκληρά, μεγάλωσαν παιδιά, αλλά....  δεν απελπίστηκαν.

Μέχρι το τέλος της ζωής τους με χαμόγελο και αισιοδοξία πέτυχαν τους στόχους τους.

     vasileios