ΟΙ ΕΞΕΧΟΝΤΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ

Ο Αισχύλος (524 - 456 π.Χ.). Τραγικός ποιητής, έργα του: "Πέρσες", «Προμηθεύς Δεσμώτης», «Επτά επί Θήβας». Γεννήθηκε στην Ελευσίνα και απεβίωσε ετών 69 στη Γέλα της Ιταλίας 


 

 

Αναξαγόρας (510 - 428 π.Χ.).  Σπουδαίος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και αστρονόμος. Γεννήθηκε στις Κλαζομενές της Ιωνίας και κατήγετο από αριστοκρατικό γένος.  Σπουδάσας εν Αθήναις, υπήρξε δημότης Αθηναίων επί τριακονταετίας  Απεβίωσε στη Λάμψακο ετών 72, εξόριστος.

Αλκιβιάδης (450 - 404 π.Χ.). Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια. Δολοφονήθηκε στη Φρυγία, εξόριστος.


 

«Ακάματος φύσει Θεού γέννησις• εξ αυτού γαρ ο αυτός ουσιούται Λόγος»

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ - ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

 

Αριστείδης (530 – 468 π.Χ.). Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός. Απεβίωσε  πένης στην εξορία.

Αριστοφάνης (444 – 385 π.Χ). Ο εξ Αθηνών σατιρικός ποιητής, δημιουργός Θεατρικών έργων (Λυσιστράτη, Βάτραχοι, Νεφέλες). Απεβίωσε  ετών 63, πένης στην εξορία.

 

Δημοσθένης (384 – 322 π.Χ.). Αθηναίος ρήτορας και πολιτικός. Απεβίωσε με δηλητήριο. 


 

Ευριπίδης (480 – 406 π.Χ.). Τραγικός ποιητής εκ Σαλαμίνος και διδάσκαλος του αττικού δράματος (έργα του: Μήδεια, Βάκχαι, Ιππόλυτος). Απεβίωσε  ετών 77 στην Μακεδονία, εξόριστος.


 

 Ηρόδοτος (5^ος αιώνας π.Χ.). Εξ Αλικαρνασού, περιηγητής, γεωγράφος και επιστημονικός θεμελιωτής της ιστορίας.  Απεβίωσε ετών 79, εις τους Θούριους, εξόριστος. 

Θεμιστοκλής (524 – 459 π.Χ.). Αθηναίος δημότης και αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασικλη Αθήνα. Μετείχε στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου (480 π.Χ.) και στη Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.).  Απεβίωσε στην Μαγνησία του Μαιάνδρου, εξόριστος.


 

ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ - ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ

Θουκυδίδης (460 – 395 π.Χ.). Γεννηθείς στον Άλιμο, αρχαίος Έλληνας ιστορικός και συγγραφεύς του «Πελοποννησιακού Πολέμου». Απεβίωσε εν Αθήναις. Εξόριστος.

Ικτίνος (5^ος αιώνας π.Χ.). Μέγας αρχιτέκτων. Μαζί με τον Καλλικράτη κατασκεύασαν τον Παρθενώνα την εποχή του «Χρυσού Αιώνα του Περικλεούς» (Παρθενών, Ναός Επικούρειου Απόλλωνος). Απεβίωσε εν Αθήναις.

 

Ισοκράτης(436 – 338 π.Χ.). Δημότης Αθηναίων και εις εκ των 10 Αττικών ρητόρων. Απεβίωσε εν Αθήναις, ετών 99.

 

Περικλής (494 – 429 π.Χ.). Γεννηθείς εις Χολαργόν, Αρχαίος Έλληνας στρατηγός, ρήτορας και πολιτικός γνωστός από τον ομώνυμο «Χρυσούν Αιώνα». Απεβίωσε ένα Αθήναις και  παραιτήθηκε των αξιωμάτων του λόγω κατηγοριών.


 

ΠΛΑΤΩΝ - ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ

 

Πλάτων (427 – 347 π. Χ.). Δημότης Αθηναίων, φιλόσοφος, μαθητής του Σωκράτους και διδάσκαλος του Αριστοτέλους. Έργα του: «Πολιτεία του Πλάτωνος», «Συμπόσιο», «Αλληγορία του Σπηλαίου». Απεβίωσε εν Αθήναις ετών 80, πένης.
 

 

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΕΩΡΟ

 

Πυθαγόρας ο Σάμιος (580 – 496 π. Χ.).  Γεννηθείς εις Σάμο, Θεωριτικός της μουσικής, γεωμέτρης, φιλόσοφος και μαθηματικός. Απεβίωσε εις Μεταπόντιον ετών 70 από ασιτία, θέλοντας να διαφύγει τους διώκτες του στο ιερό των Μουσών και παραμένοντας εκεί για σαράντα ημέρες δίχως τροφή.

 

Έστι Θεός άναρχος. Απλούς τη φύσει・ ός ουρανόν έτευξεν Άμα και χθόνα»

ΣΟΦΟΚΛΗΣ - ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ
 

Σοφοκλής με το προσωνύμιο Δεξίων (496 – 406 π. Χ.). Γεννηθείς στον Ίππιο  Κολωνό των Αθηνών από εύπορους γονείς ( ο πατέρας του Σοφίλλος είχε εργοστάσιο μαχαιροποιίας). Έλληνας τραγικός ποιητής της κλασικής εποχής. Έγραψε 123 τραγωδίες από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνον οι 7 («Αντιγόνη, «Ηλέκτρα», «Οιδίπους Τύραννος», «, «Αίας», «Φιλοκτήτης». «Οιδίπους επί Κολωνώ»). Απεβίωσε εν Αθήναις.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ

 Σωκράτης (469 – 399 π. Χ.). Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος γεννηθείς εις Αλωπεκήν, σύζυγός του η Ξανθίππη. Το 422 π. Χ. στη μάχη της Αμφίπολης έσωσε τη ζωή του Αλκιβιάδη. Συνήθως εν αντιθέσει με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του και απέφευγε να πολιτεύεται προς ίδιον ώφελος.  Μετά από δίκη κατεδικάσθει εις θάνατον. Οι δικαστές για να τον προστατέψουν από τον θάνατο του είπαν να πάει μόνος του στη φυλακή (χωρίς συνοδεία δεσμοφυλάκων) ελπίζοντες ότι ο Σωκράτης θα δραπετεύσει. Παρ’ όλη την ελευθερία κινήσεων που του επετράπη από τους δικαστές ο Σωκράτης μη γνωρίζοντας που είναι τα κρατητήρια και ρωτώντας τους περαστικούς έφτασε στη φυλακή και παρεδόθη αυτοπροσώπως στους υπαλλήλους της. Οι μαθητές του μία νύχτα επεχείρησαν να τον διασώσουν από τα δεσμά, αλλά αυτός αρνήθηκε την βοήθεια τους τηρώντας την απόφαση της πολιτείας . Εθανατώθει  ετών 71, πίνοντας  το κώνειο που του προσέφερε ο εκτελεστής της δικαστικής απόφασης.
Είχε πει πολλά γνωμικά και ένα εξ αυτών αφορά τον έγγαμο βίο. Προτρέπει λοιπόν: «Να παντρευτείς και εάν η γυναίκα σου είναι καλή θα ζήσεις βίον ευτυχή, εάν η γυναίκα σου είναι «ανάποδη» θα γίνεις φιλόσοφος. 

Η Ξανθίππη  δεν ήταν μία στριμμένη γυναίκα  όπως την παρουσιάζουν μερικοί αλλά μία ευσυνείδητη σύζυγος, νοικοκυρά και μητέρα  που αγωνιζόταν από πρωίας μέχρι νυκτός για το σπίτι της και τα τέκνα της.
Φιλοσοφούσε τη ζωή ίσως όχι ρητορικά, αλλά σίγουρα εμπράκτως μέσα από τις πράξεις και τα έργα της.
Θα ήταν μεγάλος ο πόνος της όταν συνέλαβαν τον Σωκράτη και ακολούθως τον δηλητηρίασαν.
Εκτός του ότι έχασε τον σύντροφο της, επωμίστηκε και όλα τα βάρη του σπιτιού μόνη της πλέον.

Ο δε Σωκράτης, που τον έχανες, που τον εύρισκες πάντα με τους μαθητές του και τη ρητορική του. Έτσι παραμελούσε τα καθήκοντα του οίκου του.

Η Ξανθίππη δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαρί και πάντοτε με φωνές τον προέτρεπε να την βοηθάει.

Μία μέρα η Ξανθίππη νευριασμένη με την όλη κατάσταση κατακεραυνώνει τον Σωκράτη με φωνές και στο τέλος τον μπουγελώνει με ένα κουβά νερό. Οπότε ο Σωκράτης μετά το συμβάν λέει:  «Η Ξανθίππη ενεργεί όπως  ο Δίας, πρώτα ρίχνει τους κεραυνούς της και μετά την βροχή».
 

 Φειδίας (480 – 430 π. Χ.). Αθηναίος πολίτης, μέγας γλύπτης, ζωγράφος και αρχιτέκτονας του 5^ου αι. π. Χ. Ήτο το δεξί χέρι του Περικλή για την κατασκευή του Παρθενώνος  και γενικότερα της Ακροπόλεως. Φιλοτέχνησε τα Γλυπτά (και όχι μάρμαρα) του Παρθενώνα, το Χρυσελεφάντινο Άγαλμα της Αθηνάς», εκόσμησε τις μετώπες του Παρθενώνα με ανάγλυφες παραστάσεις και δημιούργησε πολλά άλλα μεγάλα έργα. Στην Ολυμπία δημιούργησε το αποκορύφωμα της μεγάλης του τέχνης, το «Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός».

Με την άνθηση του Βυζαντίου οι Δυτικοί κυβερνήτες της αυτοκρατορίας κατέστρεφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους σπάζοντας κάθε έργο τέχνης και αφαιρώντας ότι πολύτιμο υπήρχε επάνω τους. Ήταν η πρώτη ολοκληρωτική επιδρομή των βαρβάρων ενάντια σε έναν πολιτισμό που όμοιός και ισότιμός του δεν θα υπάρξει ποτέ. Αποκορύφωμα αυτής της ολικής συμφοράς ήταν η καταστροφή της Ιωνίας, η πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, η καταστροφή των κειμένων της Ελληνικής γραμματείας (μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, ιστορία, αστροφυσική) και άλλα πολλά «διαμάντια» του Πνεύματος και της Τέχνης που ποτέ  δεν θα μάθουμε.

267 μ.Χ. Οι Έρουροι καίνε τον Παρθενώνα
438 μ.Χ. Οι Χριστιανοί καταστρέφουν τα γυμνά γλυπτά
1687 μ.Χ. Οι Βενετοί βομβαρδίζουν τους εντός Παρθενώνος Οθωμανούς
1802 μ.Χ. Ο λόρδος Έλγιν, από τη Βρετανία αφαιρεί 75 γλυπτά  
 

Οι ίδιοι άνθρωποι που εδίωξαν τον Χριστιανισμό επί Ρωμαϊκής εποχής και σκότωναν αθώους ανθρώπους στις αρένες διασκεδάζοντας, αυτοί οι ίδιοι με την μορφή της νέας κατ΄ αυτούς θρησκείας τάχα μου, τάχα μου, έκαναν επιδρομές στην Ελληνική επικράτεια σφάζοντας και λεηλατώντας έναν λαό φιλήσυχο και πολιτισμένο ο οποίος προανέφερε για τον Χριστό 700, 800 έτη πριν αυτοί οι μισάνθρωποι φορέσουν τις πορφυρές χλαμύδες τους και φέρουν τον Μεσαίωνα στην δύστυχη Ευρώπη,  ασχημονούντες με τα έργα και τις πράξεις τους κατά των λόγων του Χριστού και πράττοντας τα άκρως αντίθετα.
Αιώνες πριν να έρθουν αυτοί οι βάρβαροι στην Ελλάδα ήρθαν οι ίδιοι οι Απόστολοι όπως ο Παύλος και κατήχησαν τους ανθρώπους την Πίστη μη προτρέποντάς τους στη δημιουργία μίας φανατικής θρησκείας. Οι δε Έλληνες τους υποδέχθηκαν και τους άκουσαν χωρίς να διώξουν τα μέλη της νέας Πίστης.
Και στην Ελλάδα μας είχαμε τους κατά τόπους άρχοντες οι οποίοι κρατούσαν την περιοχή τους εν πλήρη αρμονία σεβόμενοι τα πιστεύω του κάθε πολίτη είτε Εθνικός λεγόταν, είτε Χριστιανός, είτε οτιδήποτε άλλο. Το δε Βυζάντιο υπήρχε από τον Βασιλέα των Μεγάρων Βύζαντα (ο οποίος και το δημιούργησε). Τόσους αιώνες ήτο το στολίδι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μια χαρά το διοικούσαμε, γιατί ήρθατε εσείς από τις πατρίδες σας? Τι δουλειά είχατε στην περιοχή μας? Δεν σας έφταναν τόσες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα?

Και εκκλησίες έγιναν σε κάθε πόλη χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, χωρίς να καταστραφεί τίποτα και οι κάτοικοι ζούσαν αρμονικά σεβόμενοι ο ένας τον βίο του άλλου. Οι Απόστολοι εάν ήθελαν δεν θα έφερναν την καταστροφή στους Έλληνες εγκαθιδρύοντας μία κοσμική θρησκεία? Την αφεντιά τους περίμεναν να το πράξουν και να χυθεί αίμα?  να καταστραφεί ένας λαός?

Οι Πνευματικοί Φάροι των πόλεων στην Αθήνα του χθές και του σήμερα

Σε πείσμα των καιρών οι μικροί αυτοί πνευματικοί προορισμοί στέκονται μέσα στην χαώδη Αθήνα κόντρα στις καινοτόμες κουλτούρες του «πολιτισμού» μας.

Όπως αυτό το παρεκκλήσιο.

 

Αλλά και αυτή η μικρή εκκλησία.

 

Πέρασαν πολέμους, σεισμούς, πολιτικές ανακατατάξεις, προστάτεψαν πατριώτες από τον εχθρό, σίτισαν πεινασμένους σε δύσκολους καιρούς, «έφαγαν» σκόνη από τις ανεγειρόμενες οικοδομές της περιοχής τους, αλλοιώθηκαν οι τοίχοι τους από την φθορά του χρόνου, αλλά να 'τοι πάλι ανανεωμένοι και έτοιμοι, για να διανύσουν έναν ακόμη  ακατάστατο και με μέλλον αβέβαιο αιώνα.

by Vasileios

Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Η "ΜΥΣΤΙΚΗ ΛΑΜΨΗ" ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Με το ακοίμητο Λαμπρό του βλέμμα ο Ιερός Βράχος φωτίζει την επί αιώνες αγαπημένη του θυγατέρα Πλάκα κρατώντας την στις αγκάλες του.

 

Μεγάλη η κληρονομιά του κάλους της παρμένη από τον Πατέρα της και τη Μητέρα της Ελλάδα.

Γεμάτη κοσμήματα που λαμπυρίζουν μες τη Αθηναϊκή Νύχτα.

 

Τα σοκάκια της παραδόξως δεν κουράζουν τον διαβάτη αλλ' αντιθέτως γεμίζουν την ψυχή και το σώμα του με την αύρα της που  εκπέμπει ακατάπαυστα μες τους αιώνες.

 

Και οι Αέριδες «μεταλαμπαδεύουν» από τον Ιερό Βράχο στα στενά της Πνοή τε και Φως....

 

.....με τρόπο ακατανόητο και Μυστικό!

 

Πολλοί βάρβαροι ασέλγησαν επί αιώνες στο Σώμα σου Ακρόπολη, αλλά χάθηκαν στα σκοτάδια τους και την ασχήμια τους μη μπορώντας να γευθούν το Άφθιτον Κλέος σου.

Και επιστρέφουν σαν επισκέπτες πλέον μήπως από τη Λάμψη σου γευτούν ολίγα ψιχία Πνεύματος.

΄

Φωτογραφίες & άρθρο: bill 

Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/ 

 

 

 

 

Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν

Το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν ιδρύθηκε το 1980 από το Δήμο Βύρωνα και βρίσκεται στον Βύρωνα, στο λόφο της Αύρας.
Στεγάζεται σε ένα ανεκτίμητης ιστορικής αξίας και αρχιτεκτονικής ιδιαιτερότητας κτίριο, το οποίο σχεδιάστηκε και κτίστηκε το 1903 από τον Ραϋμόνδο Ντάνκαν, αδελφό της Ισιδώρας Ντάνκαν.
Η θέση επιλέχθηκε από την Ισιδώρα και τον Ραϋμόνδο για την υπέροχη θέα στον Σαρωνικό κόλπο και τον λόφο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα, το μνημείο που τους ενέπνεε στις μελέτες τους για την κίνηση και την αρμονία.
Κατοικήθηκε από τον Ραϋμόνδο και την γυναίκα του Πηνελόπη Σικελιανού και υπήρξε στέκι πολλών πνευματικών μορφών της εποχής  (Σικελιανός, Φιλαδελφέας, Χριστομάνος…).
Σχεδιασμένος σύμφωνα με τα πρότυπα του Ανακτόρου του Αγαμέμνονα στις Μυκήνες, πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους διεθνώς χώρους που έχουν χτιστεί ειδικά για το χορό και, 110 χρόνια μετά, συνεχίζουν να στεγάζουν τον  χορό.
Το κτίριο αποτυπώνει το ουτοπικό όραμα των Ντάνκαν για έναν χώρο, όπου ο χορός θα βρισκόταν σε μία διαρκή, ρευστή σχέση με την καθημερινότητα.
Αυτό το πρώτο Σπίτι του Χορού, έχοντας διανύσει την εκατόχρονη ιστορία του σύγχρονου χορού, βρίσκεται στη  βάση του σημερινού Κέντρου Mελέτης Χορού Ντάνκαν.

Το 1980, ο Δήμος Βύρωνα, μετά από αίτημα διεθνών οργανισμών για το χορό και τιμώντας το έργο και την προσφορά της Ισιδώρας Ντάνκαν, ανέλαβε την ανακατασκευή του κτηρίου, οι εργασίες του οποίου ολοκληρώθηκαν το 1992,και το αφιέρωσε και πάλι στην τέχνη του χορού.
Έχει χαρακτηριστεί ως νεότερο μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Πηγή: http://www.duncandancecenter.org/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%af-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c/

"ΙΖΟΛΑ" - Έργα και Ημέρες

 

Ένα εργοστάσιο με έδρα της στο ιδιόκτητο κτίριο στις Τζιτζιφιές του Δήμου Καλλιθέας..
Μία μεγάλη εταιρεία ηλεκτρικών οικιακών συσκευών που μεσουράνησε στην Ελληνική και όχι μόνον αγορά από την 10ετία του '50 έως και  το 1977. Ήτο δε τόσο άριστης ποιότητος οι ηλεκτρικές της συσκευές κατασκευαστικά εφόσον ακόμη και στις μέρες μας  ορισμένες από αυτές λειτουργούν.
Πόσοι από τις προηγούμενες γενιές δεν έχουν πιεί παγωμένο νεράκι από τα ψυγείο της, δεν έχουν ψήσει φαγητό στις κουζίνες της, δεν έχουν ζεστάνει νερό στους θερμοσίφωνες της, δεν έχουν παρακολουθήσει εκπομπές από τις τηλεοράσεις της!!!
Η επιχείρηση μεγαλούργησε στην αγορά από τον ιδιοκτήτη της Παναγιώτη Δράκο από τη 10ετία του '50 έως και το 1963. Τη διεύθυνση της επιχείρησης ακολούθως ανέλαβε ο υιός του  Γεώργιος Δράκος.
Επηρεαζόμενη από εξωτερικούς οικονομικούς παράγοντες (η κρίση στα πετρελαϊκά) αναγκάστηκε να δημιουργήσει με την "ΕΣΚΙΜΟ" μία νέα εταιρία με την ονομασία "ΕΛΙΝΤΑ" η οποία εταιρία εισήγαγε ηλεκτρικές οικιακές συσκευές από το εξωτερικό. Το αγοραστικό κοινό στην Ελλάδα δεν είδε μα καλό μάτι αυτή την αλλαγή, εφόσον είχε στο παρελθόν εμπιστευθεί τις οικιακές ηλεκτρικές συσκευές της "ΙΖΟΛΑ" και της "ΕΣΚΙΜΟ".
Αυτό το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα την πτώχευση της νέας επιχείρησης το 1991 και την δια παντός διακοπή της λειτουργίας της.
Στην Ασία σήμερα συσκευές με το λογότυπο "Izola Crown" παράγει με επιτυχία οικιακές ηλεκτρικές συσκευές προσελκύοντας αγοραστικά το καταναλωτικό κοινό.
Επίσης στην Πολωνία εταιρία οικιακών ηλεκτρικών συσκευών έχει σε δεσπόζουσα θέση το λογότυπο "ΙΖΟΛΑ" και εισάγονται από εκεί στη χώρα μας ηλεκτρικές κουζίνες σύγχρονης τεχνολογίας.
Επί των ημερών μας και στο χώρο που έδρευε το πάλαι ποτε εργοστάσιο της "ΙΖΟΛΑ" δεσπόζει συντηρημένο μόνον το φουγάρο του εργοστασίου με το λογότυπο της.
Στη θέση του έχει κτιστεί υπεραγορά τροφίμων και πέριξ αυτής υπάρχει ένα νέο άλσος.
Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Η Ιαματική ‘’Λίμνη Βουλιαγμένης’’ στην Αττική.

Εξερχόμενοι από τον Δήμο της Βουλιαγμένης και κατευθυνόμενοι προς Βάρκιζα συναντάμε αριστερά μας τη Λίμνη και δεξιά τον όρμο της Βουλιαγμένης.

Την επισκέπτονταν και την επισκέπτονται οι Αθηναίοι για την αναψυχή τους ή και για την βελτίωση ορισμένων δερματικών και  γενικότερα  παθήσεων του οργανισμού τους.

Γνωστή για τα ιαματικά της νερά τα οποία περιέχουν θειούχες ενώσεις  καθώς επίσης ποικίλα ιχνοστοιχεία και μέταλλα «αποθηκεμένα» στον λασπώδη πυθμένα της.

Ο χώρος της Λίμνης παρέχει στους επισκέπτες της ξαπλώστρες ,  ομπρέλες  για τη χαλάρωση σώματός τε και ψυχής. Ο ναυαγοσώστης είναι πάντα στην διάθεση των κολυμβητών σε περίπτωση ανάγκης καθώς και ο γιατρός. Ο  χώρος στάθμευσης είναι διαθέσιμος για τους επισκέπτες καθώς και ο  παιδότοπος, τα αποδυτήρια, τα ντους με ζεστό νερό, η κατάλληλη πρόσβαση σε ΑΜΕΑ, WC,  Wi – Fi και Lockers.

Η θερμοκρασία των υδάτων της κυμαίνεται (αναλόγως της εποχής)  από 22,  24  έως και  29 βαθμούς κελσίου.

Περιβάλλεται αμφιθεατρικά από ένα τεράστιο βράχο καθ’ ύψος και πλάτος (αναπόσπαστο κομμάτι του Υμηττού) του οποίου η κοιλότητα του ατενίζει τον θαλάσσιο όρμο της  Βουλιαγμένης.

Στην αρχική της μορφή η λίμνη καλύπτετο από την οροφή μεγάλου σπηλαίου το οποίο με τις διαβρώσεις από τα θερμά ύδατα, τις σεισμικές δονήσεις αλλά και την κίνηση των  τεκτονικών πλακών υποχώρησε (βούλιαξε) προ 20  περίπου αιώνων . Από αυτό το γεωλογικό συμβάν έλαβε και η Λίμνη την προσωνυμία της  «Βουλιαγμένη».

Τα νερά της ανακυκλώνονται επί 24ώρου βάσεως και επικοινωνούν με τον θαλάσσιο όρμο του ομώνυμου Δήμου.

Την υδάτινη τροφοδοσία της Λίμνης ενισχύει μία πηγή γλυκού νερού που ευρίσκεται υπό του πυθμένος  της, έτσι και με την πρόσμιξη των θαλασσίων υδάτων το νερό της είναι υφάλμυρο.

Πολύπλοκες και αχανείς οι υπό της Λίμνης υδάτινες στοές στις οποίες κινδυνεύει  να χαθεί ακόμη και ένας έμπειρος γεωλόγος.

Έως τώρα έχουν ανακαλυφθεί 14 υπόγειες στοές που περιβάλλουν τη Λίμνη καθώς  επίσης και η μεγαλύτερη στον κόσμο με μήκος 800 μέτρων.
Σε γενικές γραμμές ο υπόγειος υδάτινος όγκος που εκτείνεται πέριξ της Λίμνης αλλά κάτωθεν του ομώνυμου Δήμου πιθανόν να καλύπτει τα 3 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Η πανίδα και η χλωρίδα στον πυθμένα της είναι αρκετά πλούσια. Στον αμμώδη βυθό της αναπτύσσεται ένα είδος φίκους , σπόγγοι και μαλάκια.

Η μοναδική στον κόσμο ανεμώνη Paranemonia vouliagmeniensis ευρίσκεται μόνον στα νερά αυτής της Λίμνης.

Υπάρχουν και άλλα είδη ασπόνδυλων στον βυθό της τα οποία φιλτράρουν τα ύδατα από παθογόνους μικροοργανισμούς και μικρόβια.

Όταν ο κολυμβητής εισέρχεται στα ρηχά νερά της οι πρώτοι που τον υποδέχονται είναι τα μικρά ψαράκια της Λίμνης   σκούρου χρώματος. Αν σταθείς ακίνητος σε ένα σημείο προσεγγίζουν επιλεκτικά το δέρμα σου και αρχίζουν ένα καθαρισμό άνευ προηγουμένου με την τεχνική της απολέπισης. Σε γαργαλάνε βέβαια σε κάποια σημεία όπως στις φτέρνες αλλά τουλάχιστον το σέρβις γίνεται με χαμόγελα και διάθεση καλή. Τα νεκρά κύτταρα του δέρματος εξαφανίζονται και τα ψαράκια αποχωρούν χορτάτα. Το συμπαθές ψαράκι φέρει την επιστημονική ονομασία Garra rufa.

Στις άνετες ξαπλώστρες μπορείς να παραγγείλεις  καφέ, αναψυκτικό ή και ένα ελαφρύ γεύμα. Οι παραγγελίες  και το σερβίρισμα εκτελούνται από  το εξειδικευμένο προσωπικό.

Υπάρχει και το  εισιτήριο εισόδου βεβαίως, βεβαίως το οποίο με τις τόσες παροχές κατά την παραμονή του επισκέπτη στη Λίμνη αξίζει τα ολίγα χρήματά του.

Τις βραδινές ώρες λειτουργεί καφεστιατόριο μετά μουσικής, η δε δρόσος στο περιβάλλον είναι ευχάριστη και οφείλεται στο μικροκλίμα της Λίμνης.

Ένα καλοκαιρινό μπουφανάκι μαζί σας  κατά τις βραδινές ώρες θα ήταν καλή επιλογή κι αχρείαστο ας είναι.

Για τις ακριβείς ώρες λειτουργίας των υπηρεσιών της Λίμνης επικοινωνήστε τηλεφωνικώς ή επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της.

Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Τα Γαλλικά δίτροχα και τετράτροχα «έργα τέχνης», των 50s, 60s, 70s

 

Τα Γαλλικά όμορφα Velo solex των 10ετιών '40, 50, '60 με «καρφωμένη» τη μηχανή στη μπροστινή ρόδα και ήχο σαν το κελάϊδισμα μηχανικού πτηνού.

Στη Γαλλία το 1941 βγήκε το πρώτο VELOSOLEX με έμβολο κινητήρα στα 45cc.

Ακολούθησαν άλλες εννέα εκδόσεις του στη Γαλλία και τρεις στο εξωτερικό με έμβολο κινητήρα στα 49 cc.

Η μηχανή τους  για τις δύσκολες ανηφόρες είχε  υποβοήθηση  πεταλιών.

Ένα πραγματικό μοτοποδήλατο.
Στην Αθήνα μετέπειτα ( αλλά έως και σήμερα) τα προτιμούσαν (και τα προτιμούν) ορισμένοι μερακλήδες του είδους, όχι τόσο για τις μετακινήσεις τους όσο για την ομορφιά,  την πρωτοπορία κατασκευής και τη συλλεκτική τους αξία.
Το DCV των δύο τροχών σα να λέμε!!!
Σήμερα το συναντάμε στους δρόμους με  ηλεκτρικό κινητήρα 250W, αυτονομία 50km, τελική ταχύτητα 25 km/h και με αναδιπλούμενα πετάλια.

 

DCV είπα? Α!!! για να το δούμε και να θυμηθούμε

 

Το πρώτο μοντέλο ισχύος 2 ίππων με έμβολο κινητήρα στα 375 cc έκανε την εμφάνισή του στην Γαλλική πρώτα αγορά το 1948 προσφέροντας μία φθηνή λύση κυρίως για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αλλά και για τους αγρότες της χώρας εφόσον με τις αναρτήσεις του διέσχιζε τους κακοτράχαλους αγροτικούς δρόμους χωρίς να σπάσει ούτε ένα αυγό.
Το τελευταίο μοντέλο έκανε την εμφάνιση του στη αγορά το 1990 και φορούσε κινητήρα με έμβολο 602 cc.
Κάμπριο οροφή και αερόψυκτος  κινητήρας.
Τον ίδιο κινητήρα τον «φορούσε» και το δικό μας PONY.

Αλλά μια που πήραμε φόρα στην κατηφόρα ας θυμηθούμε και την Γαλλική λιμουζίνα της Citroen "DS" (ο επονομαζόμενος "Βάτραχος").
Αρκετοί οι συλλέκτες και οι λάτρεις του.
Η πρώτη του παρουσία στην αγορά έγινε το 1955 φορώντας κινητήρα με έμβολο 1911 cc.
Το τελευταίο μοντέλο της σειράς βγήκε στην αγορά με κινητήρα 2347 cc έως και το 1975.
Πολλές προσωπικότητες  αλλά και απλούς ανθρώπους έχει «φιλοξενήσει» στο σαλόνι του.
Με τις καινοτόμες  υδροπνευματικές αναρτήσεις της ποτέ δεν ανατρεπόταν και σε περίπτωση κλαταρίσματος ταξίδευε με τρείς ρόδες και  οικονομικότερη ταχύτητα βεβαίως, βεβαίως έως ότου φτάσει στο κοντινότερο βουλκανιζατέρ προς επιδιόρθωση της σκασμένης σαμπρέλας.
Όταν έστριβαν οι ρόδες του την ίδια κλήση έπαιρνε και το ένα ζεύγος των μπροστινών φανών (σε ορισμένες εκδόσεις).
Το λεβιέ ταχυτήτων τον είχε στο τιμόνι φυσικά, όπως αρμόζει σε ένα αυτοκίνητο ανωτέρας καταγωγής.
Είπαμε, καινοτόμοι και πρωτοπόροι οι Γάλλοι μηχανικοί για την εποχή τους.
Πολλά τέτοια οχήματα συναντούσαμε στην Παλιά Αθήνα και όχι μόνο.
Για φαντάσου! Με όλη αυτή την Γαλλική μηχανοκίνητη αναδρομή μου ήρθαν στη σκέψη ο Ζακ Τατί κι ο Λουί Ντε Φινές οι οποίοι « φιλοξενούσαν»  στις ταινίες τους αυτά τα τροχοφόρα.
Βρε τι σου είναι αυτές οι αναμνήσεις των παλιών καλών καιρών!
Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/