ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΣ & ΑΗΘΙΚΙΣΜΟΣ

       Ο αμοραλισμός:

       Amoralisme: λατινικά, a  (στερητικό) + moralis (ηθικός)

• Είναι μία από τις πολλές φιλοσοφικές έννοιες, και συναντάνται στην Ηθική φιλοσοφία.
• Αμοραλιστής είναι ο ανήθικος, αυτός δηλαδή που απορρίπτει και δεν αναγνωρίζει τις ηθικές αξίες, ενώ επίσης μετά από μία παράνομη πράξη, δεν αισθάνεται τύψεις.

--------------------------------------------

        Ο Αηθικισμός:

• Είναι η άρνηση η διάψευση των βασικών ηθικών αρχών.
• Σε αντίθεση με τον αμοραλισμό, που αρνείται την ύπαρξη οποιωνδήποτε ηθικών αρχών, αξιών και ιδεωδών, ο αηθικισμός αρνείται μόνο τις εκάστοτε ισχύουσες ηθικές αξίες για χάρη άλλων, που τις θεωρεί υψηλότερες και ηθικότερες.
•  Ετσι ο κύριος εκπρόσωπος του αηθικισμού ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε.

        Οι κυριότερες αρχές του αηθικισμού είναι δύο:

• α) Aρνηση της ηθικής οφειλής του ηθικού καθήκοντος. Αυτό που στη συνείδησή μας παρουσιάζεται ως ηθικά δέον και αξιώνει από μας την εφαρμογή του είναι μια πλάνη .
• β) Άρνηση της διάκρισης ανάμεσα στο καλό και στο κακό.
• Μια τέτοια διάκριση έχει ιστορική προέλευση και δεν μπορεί να δημιουργήσει καμιά απόλυτη ηθική δέσμευση.
• Αυτό που θεωρείται από την ηθική ως «καλό» δεν είναι ιδεώδες, και αυτό που κατακρίνεται ως «κακό» δεν είναι απαίσιο και δεν πρέπει να το αποστρεφόμαστε. Και τα δυο βρίσκονται πέρα από κάθε αξιολόγηση.

       Σκοπός και αποστολή του αηθικισμού:

• Είναι να αποκαλύψει την ουσία κάθε νοήματος της ισχύουσας ηθικής.

Βιβλιογραφία: ✍

Heimsoeth H. Metaphysische Voraussetzungen und Antriebe in Nietzsches Immoralismus, 1955.

Heidermann I. Nietzsches Kritik der Moral, στο «Nietzsches-Studien», 1, 1972, σ. 95 κ.εξ.

Nietzsche Fr., Werke, εκδ. Κ. Schlechta, τόμος ΙΙΙ, 6η εκδοση, 1969.

Reiner H., Die philosophische Ethik, 1964.

--------------------------------------------

Ο αμοραλισμός διαφέρει από τον αηθικισμό στο γεγονός ότι ο δεύτερος αρνείται μόνο τις εκάστοτε ισχύουσες ηθικές αξίες για χάρη άλλων, που τις θεωρεί υψηλότερες και ηθικότερες.