ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ... Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ... Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

20 Πράγματα που πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε στους άλλους

Υπάρχει ένας βασικός παράγοντας που μπορεί να βλάψει τις σχέσεις σας αλλά και την προσπάθεια να τις εμβαθύνετε. Το στοιχείο αυτό είναι εσείς και η στάση σας! Αν επιθυμείτε ν' αναπτύξετε και να διατηρήσετε υγιείς και θετικές σχέσεις στη ζωή σας, θα πρέπει να σταματήσετε κάποια πράγματα:

 1. Σταματήστε να κατηγορείτε.
– Με το να κατηγορείτε τους άλλους δεν θα καταφέρετε τίποτα. Είτε θα αντιμετωπίστε τα προβλήματά σας, είτε αυτά θα καθορίσουν την ζωή σας. Η επιλογή είναι δική σας. Όταν κατηγορούμε τους άλλους για το τι περνάμε, μεταθέτουμε την ευθύνη και αρνούμαστε την δυνατότητα μας να ελέγχουμε εμείς την ζωή μας.
 Πηγή Συνοδοιπορία

2. Σταματήστε να παραπονιέστε.
- Αντ 'αυτού, χρησιμοποιήστε το χρόνο και την ενέργειά σας για να κάνετε κάτι ποιοτικό για τον εαυτό σας.

3. Σταματήστε να εννοείτε ότι δεν λέτε.
- Οι άλλοι δεν μπορούν να διαβάσουν το μυαλό σας. Επικοινωνήστε απλά κι αποτελεσματικά.

4. Σταματήστε να τα κάνετε όλα για σας.
 – Ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, όχι γύρω από σας. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να διακρίνετε αυτή την αλήθεια σε τακτική βάση.

 













5. Σταματήστε τα ψέματα.

- Μακροπρόθεσμα η αλήθεια αποκαλύπτεται πάντα. Είτε εσείς θα έχετε την ευθύνη των πράξεων σας, είτε αυτές θα σας κυριαρχήσουν.

6. Σταματήστε να είστε μνησίκακοι.
– Οι μνησικακίες σίγουρα δεν οδηγούν στην ευτυχία.

 7. Σταματήστε να αμφιβάλλετε.
- Αν νομίζετε ότι κάπου δεν μπορείτε να καταφέρετε κάτι, πιθανών έχετε δίκιο. Αλλά μην αφήνετε την δική σας αμφιβολία να παρεμβαίνει στα όνειρα των άλλων. Όποιος ισχυρίζεται ότι κάτι δεν μπορεί να γίνει, δεν πρέπει να εμποδίζει και τους άλλους να το επιχειρήσουν.

8. Σταματήστε να διακόπτετε.
 - Διορθώστε κάποιον όταν είναι κατάφωρα άδικος σε κάτι, αλλά πάντα διατυπώνετε την ένστασή σας όταν τελειώσει ο συνομιλητής σας και έρθει η σειρά σας.

 9. Σταματήστε να είστε εγωιστές.
- Παίρνετε ότι δίνετε σε μια σχέση. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

 10. Σταματήστε να κρίνετε.
- Ο καθένας δίνει τη δική του μοναδική μάχη. Δεν έχετε ιδέα τι περνάνε οι άλλοι, όπως και αυτοί δεν έχουν ιδέα για το τι περνάτε εσείς.

 11. Σταματήστε να κουτσομπολεύετε .
-Το κουτσομπολιό είναι μια χαμένη υπόθεση. Πληγώνει αλλά αμαυρώνει και την εικόνα σας.

 12. Σταματήστε να δίνετε υποσχέσεις που δεν μπορείτε να κρατήσετε.
- Μην υπερ-υπόσχεστε. Πράξεις και όχι μόνο λόγια.

13. Σταματήστε να είστε αμυντικοί.
- Επειδή κάποιος έχει διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις από σας, αυτό δεν σημαίνει ότι ένας από τους δυο σας είναι λάθος. Εξετάζετε όλα με ευρύ πνεύμα. Οι ανοικτόμυαλοι είναι αυτοί που ανακαλύπτουν τα σπουδαία πράγματα.

 14. Σταματήστε να συγκρίνετε τους ανθρώπους μεταξύ τους.
- Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι άνθρωποι. Ο καθένας έχει διαφορετικές δυνατότητες και δυνάμεις . Παλεύουμε μόνο με τον εαυτό μας, και προσπαθούμε να βελτιωθούμε.

 15. Σταματήστε να επιζητείτε την τελειότητα από τους άλλους.
– Το τέλειο είναι ο εχθρός του καλού. Την ιδανική «καλοσύνη» είναι δύσκολο να βρείτε σε αυτόν τον κόσμο. Μην το ξεχνάτε.

 16. Σταματήστε να προσπαθείτε να είστε τα πάντα για όλους.
- Είναι αδύνατο να το πετύχετε. Όμως κάνοντας κάποιον να χαμογελάσει, μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο. Ίσως όχι ολόκληρο τον κόσμο, αλλά έστω τον δικό του κόσμο. Οπότε περιορίσετε την εστιασή σας.

 17. Σταματήστε να εκνευρίζετε τους άλλους κριτικάροντας τους.
- Επειδή σας δίνει κάποιος την αφορμή να τον κριτικάρετε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνετε. Σκεφτείτε διαφορετικά και μην εκμεταλλεύεστε την αδυναμία του άλλου.

 18. Σταματήστε να αντιδράτε υπερβολικά στις αναποδιές.
 – Οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Απλά συμβαίνει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχώνετε τον εαυτό σας αλλά και τους γύρω σας. Ένας τρόπος για να ελέγξετε αν κάτι αξίζει να σας στεναχωρεί και να σας προβληματίζει, είναι να αναρωτηθείτε το εξής: «Θα με ενοχλεί αυτό το θέμα σε ένα χρόνο," Αν όχι, τότε δεν αξίζει να του δίνετε υπερβολική σημασία.

19. Σταματήστε να γίνεστε δραματικοί.                                                                                                             - Μείνετε έξω από τις υπερβολές και το δράμα των άλλων, και μην δημιουργείτε άσκοπα το δικό σας.

20. Σταματήστε να δίνετε συμβουλές, κι απλά ακούστε.                                                                              
  - "Λιγότερες συμβουλές" είναι συχνά η καλύτερη συμβουλή. Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πολλές συμβουλές, χρειάζονται απλώς κάποιον να τους ακούσει και να τους τονώσει το ηθικό. Αυτό που θέλουν να ακούσουν, βρίσκεται ήδη κάπου μέσα τους. Απλά χρειάζονται χρόνο για να σκεφτούν , να κοντοσταθούν και να ψάξουν το μονοπάτι που θα τους οδηγήσει να βρουν το δρόμο τους.

Και να θυμάστε
Η σχέση σας με τον εαυτό σας είναι η πιο κοντινή και πιο σημαντική σχέση που θα έχετε ποτέ. Δώστε την απαραίτητη προσοχή σε αυτή, αναπτύξτε τη, καλλιεργήστε τη, και ποτέ να μην τη εγκαταλείψετε
Πηγή: http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2017/09/20.html?spref=fb

ΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ 1η ΜΑΪΟΥ

Η λέξη Μάιος προέρχεται από την λατινική θεότητα Maja και εις την ελληνικήν προφέρεται Μάγια.
Η δε ρίζα της λέξεως αυτής είναι ελληνική και προέρχεται από την λέξη Μαία και σημαίνει τροφός, παραμάνα.
Οι προπάτορες μας εόρταζαν την Πρωτομαγιά με τα Ανθεστήρια (εορτή των ανθέων)
Ως είθισται την εορτή αυτή υιοθέτησαν και οι υπόλοιποι λαοί απανταχού της γης.
Η 1η Μαΐου ή Πρωτομαγιά είναι διπλή εορτή και αργία:

1ον
Εορτάζουμε την ανοιξιάτικη φύση.
Έθιμο αυτής της ημέρας είναι και τα "Μαγιάτικα Στεφάνια"(υιοθετημένο έθιμο από τα αρχαία Ανθεστήρια) τα οποία πλέκουμε με λουλούδια που μαζεύουμε  από τους αγρούς..

2ον
Η Πρωτομαγιά είναι και παγκόσμια εργατική - κοινωνική εορτή η οποία δημιουργήθηκε από τις εργατικές κινητοποιήσεις στην Αμερική ως εξής:

Το 1872 οι εργατικές τάξεις του Καναδά μετά από διαδηλώσεις και δικαστικούς αγώνες που έκαναν κατάφεραν να αποκτήσουν τα κατά την κοινήν λογικήν δικαιώματα που τους στερούσαν οι εργοδότες τους.
 Έτσι εφαρμόστηκε το "Εργατικό Δίκαιο" θεσπίζοντας τα δικαιώματα αλλά και τις εργασιακές υποχρεώσεις των εργαζομένων, βάζοντας φρένο στις αχαλίνωτες απαιτήσεις των εργοδοτών τους.
Οι εργατικοί αγώνες «μεταλαμπαδεύτηκαν» στο Σικάγο το 1886 με χιλιάδες εργαζόμενους στις αρχές του Μάη να απεργούν και να διαδηλώνουν στους δρόμους της πόλης ενάντια στην εκμετάλλευση που ασκούσαν οι εργοδότες εις βάρος τους.
Ο λαός της εργατικής τάξης απαιτούσε την εφαρμογή συμβάσεων εργασίας με βασικά τους αιτήματα το οκτάωρο, την υγειονομική περίθαλψη, την οριοθέτηση ημερών αργίας ανά έτος και την συνταξιοδότησή τους μετά από συμπλήρωση συγκεκριμένων ετών εργασίας.
 Προ των εργατικών κινητοποιήσεων Κυριακή γιορτή και σχόλη δεν υπήρχε.
 Μετά από αυτές τις κινητοποιήσεις οι εργάτες του Σικάγο κατάφεραν να εδραιώσουν την οκτάωρη ημερήσια εργασία.
Την Πρωτομαγιά στις ΗΠΑ δεν απεργούσαν μόνον οι εργάτες του Σικάγο αλλά και εργάτες σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας.
Πλησίον των ανθρακορυχείων αλλά και των μεταλλείων είχαν στηθεί υποτυπώδεις εργατικές παραγκουπόλεις χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές για την επιβίωση τους.
Σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων η αποζημίωση ήταν υποτυπώδης και οι οικογένειες των τραυματιών ή των εκλιπόντων εργατών έμενε κυριολεκτικά στον δρόμο.
Μην σας περνά από το μυαλό ότι ορισμένοι από αυτούς τους αγώνες ήσαν αναίμακτοι, αντιθέτως έχασαν την ζωή τους αρκετοί απλοί και σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι στους δρόμους διεκδικώντας την εφαρμογή ¨Εργατικού Δικαίου.
Αξίζει να σημειωθεί και είναι προς τιμήν τους, ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν επιχείρησαν τις εργασιακές αλλαγές μέσα από πολιτικά - κομματικά σχήματα αλλά μέσα από την αγανάκτηση της κοινωνικής τους ένδειας και μη περιμένοντας βοήθεια από κανέναν έδρασαν μόνοι τους.
Έτσι λοιπόν ακολούθησαν και οι εργασιακές συμβάσεις με τα ασφάλιστρα των εργαζομένων, τις αργίες, το κατώτατο όριο μισθών και άλλα πολλά τα οποία εμείς σήμερα τα θεωρούμε δεδομένα μη σκεπτόμενοι ότι κάποτε στην Αμερική ορισμένοι τα απέκτησαν πρώτοι μέσα από  δικούς τους αγώνες.
Γι αυτό ας ανάβουμε και κανένα κεράκι γι αυτούς τους άγνωστους προς εμάς αγωνιστές της ζωής, ή έστω να πίνουμε ένα ποτήρι νερό στη μνήμη τους.

Λούης Τίκας (Ηλίας Σπαντιδάκης), 1886 - 1914, ο Κρητικός μετανάστης από το Ρέθυμνο.
Ήταν ο πρώτος ηγέτης στις κινητοποιήσεις εργαζομένων του Κολοράντο και εκτελέστηκε το 1914 από τα πρωτοπαλήκαρα των εργοδοτών προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων ανθρακωρύχων. Αλλά αυτό ήταν μόνον η αρχή των διεκδικήσεων οι οποίες εκφράστηκαν εντονότερα από τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Ένα μικρό βιογραφικό του Ηλία Σπαντιδάκη μπορούμε να δούμε στο ακόλουθο βίντεο.

Ελλάδα:
Και ερχόμαστε στην πρώτη εργατική κινητοποίηση που έγινε κατ' αρχάς στην Αθήνα το 1892 - 1893 υπό την ηγεσία του Σταύρου Καλλέργη.
 Οι διαδηλωτές  ζητούσαν οκτάωρο εργασία, ασφαλιστικές παροχές, Κυριακάτικη αργία κ.ά.

Το 1936 στην Θεσσαλονίκη επίσης βγήκαν στους δρόμους την Πρωτομαγιά  καπνεργάτες  διαδηλώνοντας για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Και εδώ οι διαδηλώσεις δεν ήσαν αναίμακτες, είχαμε νεκρούς εργαζόμενους από τα τότε ένοπλα σώματα τάξεως. Εύχομαι καλή ανάπαυση στις ψυχές τους.

Οι πρώτες κινητοποιήσεις για τα εργατικά δικαιώματα ήσαν καθαρά κοινωνικές και όχι  κομματικές και έτσι θα πρέπει να παραμείνουν.
Όποιου πολιτικού σχήματος κι αν είμαστε οπαδοί, την εργατική τάξη θα πρέπει να την βλέπουμε μόνο υπό την καθαρά κοινωνική της μορφή.

Οι εργοδότες είχαν υποχρέωση σύμφωνα με το νόμο να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους που δούλευαν στις επιχειρήσεις τους.
Προηγούμενες κυβερνήσεις επεχείρησαν την λειτουργική οργάνωση του ΙΚΑ αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
   Vasileios

Κόλλυβα: Συμβολισμός υλικών και συνταγή

Γλύκισμα με κύριο συστατικό το σιτάρι

Τα κόλλυβα προσφέρονται στους παρευρισκόμενους σε μνημόσυνα στο Ναό, και διανέμονται στη συνέχεια σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια. Το έθιμο προέρχεται από τα παλαιότερα χριστιανικά χρόνια και έχει σχέση με τα περίδειπνα των αρχαίων Ελλήνων

Κόλλυβα πηγαίνουμε στον Ιερό Ναό της ενορίας μας για να τελέσουμε μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των αγαπημένων μας προσώπων τα οποία  δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή (μετά τις 40 ημέρες της κηδείας, ετήσια μνημόσυνα κ.λ.π.)

Έχει καθιερωθεί από την Ορθόδοξη εκκλησία η μνημόνευση των κεκοιμηθέντων να γίνεται και τα λεγόμενα ψυχοσάββατα.

Κατά το νέο έτος το πρώτο ψυχοσάββατο είναι το πρώτο Σάββατο πριν την Κυριακή των Απόκρεω. 
Αυτός είναι και ένας έμμεσος τρόπος επικοινωνίας με τα κεκοιμημένα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλά και αφορμή προσευχής για την ανάπαυσή των ψυχών τους.

Τα 9 υλικά των κολλύβων που αντιστοιχούν στα εννέα Τάγματα των αγγέλων και τι συμβολίζει το κάθε υλικό:

• 1. Σιτάρι: συμβολίσει την γη
• 2. Σταφίδες (αφυδατωμένα σταφύλια): Κατά Ιωάννην Κεφ. 15: παρ.1 «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή και ο Πατέρας μου είναι ο γεωργός. παρ.2 Κάθε κλήμα ενωμένο μ’ εμένα που δε φέρει καρπό το αφαιρεί. Και καθένα που φέρει καρπό το κλαδεύει, για να φέρει περισσότερο καρπό.
• 3. Μαϊντανός: Για την μετά θάνατον ανάπαυση των κεκοιμηθέντων,  (σε τόπο χλοερό)
• 4. Ζάχαρη: συμβολίζει την μετά θάνατον Ουράνια γλυκιά Ζωή
• 5. Σουσάμι (ή και το τρίμμα παξιμαδιού): Ο χούς (το χώμα) όπου "αναπαύονται" τα νεκρά σώματα
• 6. Κανέλλα: συμβολίζει τα ταφικά μύρα, (έθιμο στην εποχή του Χριστού όπου οι συγγενείς μύρωναν τον σκήνωμα του τεθνεώτος)
• 7. Ρόδι: συμβολίζει τα μετά θάνατον αγαθά των σωσμένων ψυχών μέσα στον παράδεισο
• 8. Κουφέτα (ασημένια): συμβολίζουν τα οστά των κεκοιμημένων που συν τω χρόνω παραμένουν άφθαρτα ενώ η σάρκα αποσυντίθεται.
• 9. Αμύγδαλα: συμβολίζουν την καλή σωματική και ψυχική ποιότητα των κεκοιμηθέντων γονέων (όταν ήταν ζωντανοί) και κατ' επέκταση τους υγιείς απογόνους.

          Συνταγή:

• Τα κόλλυβα εφόσον γνωρίζουμε την συνταγή τα παρασκευάζουμε μόνοι μας στο σπίτι.
• Μία δεύτερη λύση είναι να τα αγοράσουμε έτοιμα από ένα παρασκευαστήριο το οποίο έχει  ανάλογη πείρα για την παρασκευή τους και έτοιμα πλέον σε δίσκο να τα πάμε στον ιερό ναό.
• Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας ειδικά χάρτινα σακουλάκια για κόλλυβα ή πλαστικά κύπελλα και κουταλάκια για το μοίρασμα των κολλύβων σας. Ανάλογα με την ποσότητα να είναι και τα πλαστικά σκεύη

           Vasileios

• Εδώ θα δείτε μία παραδοσιακή συνταγή για την κουζίνα σας.

Μην κατηγορούμε τους άλλους για την μοναξιά μας.

Τις περισσότερες φορές ζώντας μέσα στην μοναξιά και την απόρριψη, στην ερήμωση και στην λησμονιά της ανθρώπινης παρουσίας, στρέφουμε την οργή μας σε εκείνους που μας εγκατέλειψαν. Στην αδιαφορία της κοινωνίας. Στην αναλγησία και την σκληροκαρδία των ανθρώπων. Αυτή είναι η εύκολη λύση. Να επιλέγουμε την αναζήτηση ευθυνών έξω από εμάς. Στους άλλους. Άλλωστε πάντα φταίνε οι άλλοι. Η κακή κοινωνία. Οι εποχές και οι άνθρωποι που άλλαξαν.

Άλλοτε φοράμε το κουστούμι του θύματος, και ανεβαίνοντας στο σανίδι της ψυχής, υποδυόμαστε τον ρόλο του μεγάλου αδικημένου. Εκείνου που πάντα αδικείται. Που αγαπάει αλλά δεν αγαπιέται. Που προσφέρει ανιδιοτελώς ενώ πάντες τον εκμεταλλεύονται. Που σταυρώνεται για τους άλλους την στιγμή όπου άπαντες του προσφέρουν χολή και όξος. Και το παιγνίδι του ψυχισμού μας δεν έχει τέλος. Γιατί όλα αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα άρρωστο παιχνιδάκι, ενός μωρού που δεν θήλασε σε στήθη αγάπης, όταν έπρεπε και όσο έπρεπε.

Ωστόσο όποια κι αν είναι η αιτία που ο ψυχισμός μας υποδύεται ρόλους επαιτώντας με άρρωστο τρόπο μια ματιά, πρέπει κάποια στιγμή να ωριμάσουμε. Να σιωπήσουμε την εγωπαθή φλυαρία. Τα υπαρξιακά μοιρολόγια. Την θυματολογία και την αναζήτηση ή κατασκευή «βαρβάρων», και να ομολογήσουμε στο εαυτό μας την αλήθεια.

Ναι φταίω και εγώ για την μοναξιά μου. Πολλές φορές μπορεί να φταίω μονάχα εγώ. Γιατί απομάκρυνα από κοντά μου όλους εκείνους που με είχαν πλησιάσει. Δεν άφησα να έρθουν κάποιοι άλλοι και εκείνοι που το θέλησαν τους εκδίωξα με τον τρόπο μου.

Δεν φτάνει να λέμε ότι θέλουμε να μας αγαπάνε. Πρέπει να το αντέχουμε. Γιατί η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή είναι η μέγιστη τέχνη που δυστυχώς δεν την γνωρίζουμε όλοι επιτυχώς.

Δεν φτάνει να λέμε ότι δεν μας αρέσει η μοναξιά, πρέπει ώριμα να βαστάζουμε την παρουσία του άλλου.

Δεν αρκεί να διακηρύσσουμε την επιθυμία μας να υπάρχει ο άλλος στην ζωή μας. Πρέπει να του κάνουμε χώρο για να υπάρξει. Να τον συγχωρήσουμε μέσα μας. Να του δώσουμε το χώρο του.

Τις περισσότερες φορές η μοναξιά μας είναι ο καρπός των επιλογών μας. Των ιδιορρυθμιών μας, των παραξενιών μας, των εγωισμών μας, των αδεξιοτήτων μας, γενικότερα της αστοχίας μας να υπάρξουμε ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Ο παραλυτικός του ευαγγελίου που 38 χρόνια δεν είχε άνθρωπο να τον βοηθήσει ώστε να μπει στα νερά της κολυμβήθρας του Σιλωάμ και να θεραπευτεί, αντιμετωπίζεται από τον Χριστό ως ο μόνος υπεύθυνος της κατάστασης του. Γι αυτό και στο τέλος όταν εκείνος πλέον φεύγει θεραπευμένος ο Ιησούς του θυμίζει με νόημα «πρόσεχε, γιατί αν ξανακάνεις τα ίδια λάθη( αν ζήσεις με τον ίδιο τρόπο ζωής) θα πάθεις χειρότερα».

Για τον Χριστό η σωματική ασθένεια και η κοινωνική περιθωριοποίηση του παραλυτικού, δεν οφείλεται στην κακία των ανθρώπων και την αδιαφορία της κοινωνίας. Αυτό είναι το εύκολο και αξόδευτο συμπέρασμα. Ο Χριστός βλέποντας πίσω από το προφανές αναγνωρίζει τις προσωπικές ευθύνες, το λανθασμένο τρόπο ζωής του παραλυτικού ως την μόνη κυρίαρχη αιτία της οδυνηρής πραγματικότητας του.

Είναι ο τρόπος ζωής μας που επιφέρει την οδύνη. Η αν θέλετε καλύτερα την μεγεθύνει, την πολλαπλασιάζει.

Όσο θα αναζητούμε τις ευθύνες τις μοναξιάς μας και της τραγικότητας του βίου μας στους άλλους, στο κακό κόσμο και τους κακούς άδικους ανθρώπους, τόσο το ρήγμα εντός μας θα βαθαίνει. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που στο τέλος θα χαθούμε μέσα στα αχανή σκοτάδια του.

agor

Σε χασικλήδες και πόρνες είδα περισσότερο Θεό απ’ ότι σε υποτιθέμενους ευσεβείς - Πατήρ Φιλόθεος Φάρος

Μερικοί από εσάς μπορεί να έχετε διαβάσει βιβλία του, αρκετοί μόνο το «Έρωτος Φύσις» εξαιτίας του οποίου πολλοί τον χαρακτήρισαν «επαναστάτη ή αναρχικό παπά», άλλοι, πάλι, τον ακούτε για πρώτη φορά.

 

Άλλοι πιστεύετε στον Θεό και άλλοι όχι. Το βέβαιο είναι πως, όλοι είμαστε φτιαγμένοι απ’ το ίδιο ύφασμα και άνθρωπος χωρίς ανησυχίες δεν υπάρχει. Εδώ μερικές σκέψεις του από μια συνέντευξη.

 

 

«Μεγάλωσα στην Τρούµπα, ο πατέρας µου είχε εκεί κουρείο. Έτσι είχα την ευκαιρία να γνωριστώ µε τους χασικλήδες και τις πορνες της περιοχής. Σας διαβεβαιώνω, πως σ’ αυτούς τους ανθρώπους είδα περισσότερο Θεό απ’ ό,τι σε υποτιθέμενους ευσεβείς. Γιατί είδα ανθρώπους οικτίρμονες. Σπλαχνικούς».

«Η πίστη βιώνεται μέσα από άσκηση, μέσα από τον περιορισμό του Εγώ, μέσα από την άρνηση του κόσμου των υλικών πραγμάτων και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τη βρει όσο είναι απορροφημένος από τη ρηχή πραγματικότητα των υλικών ανέσεων, του εγωκεντρισμού και της ιδιοτέλειας».

«Υπάρχει δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής;

Όσο περισσότερο μοιραζόμαστε, κοινωνούμε με τους άλλους ανθρώπους, τόσο πιο ξεκάθαρα θα βλέπουμε που μπορούμε να πάμε. Ωστόσο, η αυτογνωσία είναι πάρα πολύ ρηχή. Δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται μέσα μας. Ο άνθρωπος όταν περιμένει από αλλού να φτιαχτεί η ζωή του, είναι σε πολύ άσχημη θέση.

«Η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα; Η οµοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή για να είναι αµαρτία. Η αµαρτία προϋποθέτει επιλογή.»

«Όσο μεγαλώνουμε, δύσκολα αλλάζουμε, αλλά ζωή χωρίς αλλαγές δεν είναι ζωή. Ό,τι δεν αλλάζει είναι νεκρό. Αν ο άνθρωπος θέλει να ζει μέσα στην πραγματικότητα, πρέπει ν’ αλλάζει και εκείνος, αλλιώς μένει απέξω…»

«Στην πραγματικότητα έγινα ιερέας για να καλύψω δικές µου ανάγκες, για να σώσω εμένα…Μεγάλωσα σ’ ένα πολύ προβληματικό περιβάλλον, µε δυο γονείς που δεν είχαν καμιά επικοινωνία και τίποτα κοινό µεταξύ τους. Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός.. Ήθελα να πιαστώ από κάπου, έψαχνα ένα καταφύγιο. Και το βρήκα στα λόγια των πατέρων της Εκκλησίας. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να γνωρίζει τον εαυτό του, αλλά και τα κίνητρά του. Δεν έχει σημασία τι κάνουμε και τι λέμε, αλλά γιατί το κάνουμε και γιατί το λέμε. Κυρίως το πρόβλημα δεν είναι «πόσα έχουμε», αλλά πώς τα διαχειριζόμαστε

«Λίγο πριν χειροτονηθώ είχα πάει ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος και εκμυστηρεύτηκα στον ηγούμενο της Μονής Διονυσίου πως δεν είχα αρκετή πίστη. Μα θέλετε να γίνετε παπάς και δεν έχετε αρκετή πίστη; µε ρώτησε. Μαζί µου ήταν τότε ο καθηγητής Θεολογίας Σάββας Αγουρίδης, ο οποίος του είπε, τι νομίζετε γέροντα, πως µόνο σαρκικές έγνοιες ταλαιπωρούν τους ανθρώπους; Είναι και οι υπαρξιακές.

«Η δυσκολία είναι ότι φοβόμαστε πως αν αφεθούμε, δεν θα ερωτευτούμε αυτόν που «πρέπει».
Ο έρωτας δεν είναι κατοχή, αλλά µία διαρκής αναζήτηση. Για να τον ζήσεις όσο γίνεται ουσιαστικότερα, πρέπει να ασχοληθείς µε την ωριμότητά σου. Ο Χριστός λέει «αν θέλεις να κερδίσεις τη ζωή σου, πρέπει να τη χάσεις». Στον έρωτα πρέπει να δοθείς µέχρι θανάτου, αν θέλεις να βιώσεις την πληρότητά του.

«Ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη αγωνία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα «καταλήξει» στο μηδέν. Γι’ αυτό είναι πολύ επιρρεπής σε οποιονδήποτε του προσφέρει κάποια διέξοδο, κάποια «θεραπεία» γι’ αυτήν την αγωνία του θανάτου. Η πραγματική χριστιανική παράδοση δεν αναζητεί αλλού τη ζωή, αλλά εδώ και τώρα. Υποσχόμαστε τη μετά θάνατον ζωή, όταν δεν έχουμε να προσφέρουμε τίποτα τώρα.

«Αδικίες υπάρχουν επειδή ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Αν δεν είναι ελεύθερος να κάνει κακό, παύει να είναι ελεύθερος.

«Μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των μεταναστών; Αν αγαπάς έναν άνθρωπο, σκέφτεσαι ποιες είναι οι δικές του πραγματικές ανάγκες. Η κοινωνία μας διέπεται από μια στάση, η οποία για μένα είναι παρακμιακή, που λέει πως, αν αγαπάς κάποιον, πρέπει να τον χαϊδεύεις. Αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ένας άνθρωπος έχει λιποθυμήσει, χρειάζεται ένα χαστούκι, όχι ένα χάδι.

 

«Δεν ξέρω τι πάει να πει ευτυχία.

Για µένα καταλληλότερη λέξη είναι η «πληρότητα». Να αισθάνεσαι μέσα σου «γεμάτος». Χαρά, αγαλλίαση, συγκίνηση! Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω και στιγμές δυσφορίας, απογοητεύσεις, στιγμές πικρίας… Αλλά το κυρίαρχο συναίσθημα μου είναι εσωτερική γαλήνη.

 

Πηγή: anthologion.gr → http://anonymoigr.blogspot.com/2017/04/o_17.html

☆ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ☆ (Εν συντομία)

Την εποχή που ο Άγιος Βασίλειος διακονούσε ως επίσκοπος Καισαρείας, ο τοπικός άρχοντας απαίτησε την συλλογή κοσμημάτων και χρυσών νομισμάτων από τους κατοίκους της πόλης για την οικονομική ενίσχυση του κυβερνείου του.

• Μαθαίνοντας τα κακά μαντάτα ο Άγιος συγκέντρωσε τον πλούτο των πολιτών στην επισκοπή για να τον διαφυλάξει από τις αδηφάγες προθέσεις του άρχοντα.
• Προσευχήθηκε δε στον Θεό ώστε να διορθωθεί αυτή η άδικη φορολογική επιδρομή.
• Ο Θεός εισάκουσε τις προσευχές του και εμπόδισε αυτή την ενέργεια.
• Έχοντας προστατευμένο ο Άγιος Βασίλειος τον πλούτο του λαού στην επισκοπή και μετά το αίσιο τέλος του συμβάντος δεν ήξερε σε ποιόν ανήκει το κάθε χρυσό αντικείμενο.
• Για να υπάρξει μέση λύση στο πρόβλημα έδωσε εντολή στις μαγείρισσες που τον βοηθούσαν στο έργου του να παρασκευάσουν γλυκά καρβελάκια και σε κάθε ένα από αυτά έκρυψε ισομερώς τα τιμαλφή αντικείμενα.
• Μοίρασε δε στον λαό όλα αυτά τα γλυκόψωμα και ο κάθε ιδιοκτήτης κατ'  αυτό τον τρόπο παρέλαβε τα αντίστοιχα σε αξία κοσμήματα.
• Από αυτό το περιστατικό λοιπόν καθιερώθηκε η Βασιλόπιτα, παίρνοντας την ονομασία της από το όνομα του Αγίου Βασιλείου.
• Συνηθίζεται δε στις ημέρες μας να βάζουμε μέσα στην «πρώτη πίτα του έτους» και κάποιο φλουρί ή άλλο χρυσό νόμισμα. 
• Ορισμένοι Κωνσταντινουπολίτες ζαχαροπλάστες έχουν το έθιμο να πιέζουν την επιφάνεια της Βασιλόπιτας με μία στρογγυλή σφραγίδα η οποία έχει ανάγλυφο σκάλισμα της μορφής του Αγίου Βασιλείου και έτσι αποτυπώνεται η μορφή του στην Βασιλόπιτα.

                 Επιμέλεια χρονογραφήματος Vasileios

 ☆☆☆

Δείτε μία εύκολη και νόστιμη συνταγή της Βασιλόπιτας

στο βίντεο

Πηγή από το κανάλι: https://bit.ly/To_Kanali_Moy

 Τα υλικά της συνταγής: 

• Ζάχαρη κρυσταλλική: 400 γραμμάρια
• Αυγά: 5
• Βούτυρα αγελάδος: 250 ml, (λιωμένο, σε θερμοκρασία δωματίου)
• Κανέλα τριμμένη: 1,5 κουταλιά της σούπας
• Γαρύφαλλο τριμμένο: μισό κουταλάκι του γλυκού
• Τζίντζερ (πιπερόριζα) τριμμένη: ένα κουταλάκι του γλυκού
• Ξύσμα φλούδας πορτοκαλιών: από τα πορτοκάλια που στύψαμε
• Χυμό από φρέσκα πορτοκάλια: 250 ml
• Μπέικιν πάουντερ: 2 κουταλάκια του γλυκού
• Αλεύρι Φάριν απ: 500 γραμμάρια (κοσκινισμένο)
• Σταγόνες σοκολάτας: 150 γραμμάρια (αλευρωμένες)

Ψήνουμε το μίγμα σε ένα βουτυρωμένο ταψί Νο 28 με αναμμένες αντιστάσεις του φούρνου στους 170 - 175 βαθμούς κελσίου, για 50 - 55 λεπτά.

 Μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα μυρωδικά της Βασιλόπιτας (κανέλα, γαρύφαλλο και τζίντζερ), με μαστίχα , μαχλέπι και βανίλια.

• Κατ΄ επιλογή μπορούμε να διακοσμήσουμε την επιφάνεια της πίτας: Με λευκή ή μαύρη σοκολάτα, με γλασέ, ζαχαρόπαστα ή ζάχαρη άχνη.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΗΜΟΥΝΑ ΚΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙΣ

Η «Απασχόληση» (El Empleo/The Employment) είναι ένα από εκείνα τα βιντεάκια που μπορεί να δημιουργήθηκε το 2008 παρόλα αυτά όμως, 6 χρόνια μετά συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον των χρηστών του διαδικτύου. Τα «clicks» και τα «views» αυξάνονται διαρκώς και μέχρι αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 1.5 εκατομμύρια χρήστες έχουν «σκοντάψει» επάνω του στο YouTube.

Η ίδια ανοδική πορεία σημειώνεται και στα “Shares” και τα “Likes” στα social media όπου και κοινοποιείται μανιωδώς.

Αυτή η μικρής διάρκειας ταινία κινούμενων σχεδίων, είναι έμπνευση του Animation Studio OpusBou από την Αργεντινή, έχει πάρει μέρος στα περισσότερα και τα πιο σημαντικά Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων και έχει αποσπάσει μέχρι στιγμής περισσότερα από 100 βραβεία.

Σε έναν κόσμο, διαφορετικό από αυτόν που ζούμε, οι άνθρωποι αποκτούν αρμοδιότητες που δεν τις έχουμε συνηθίσει και μας φαντάζουν παράταιρες. Η ιστορία μας ξεκινάει με έναν άντρα που ξυπνάει το πρωί για να πάει στη δουλειά του. Όλα μοιάζουν φυσιολογικά μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι το τραπεζάκι του σπιτιού διαμορφώνεται από ανθρώπους, το ίδιο και η καρέκλα, ο καλόγερος, ο καθρέφτης του μπάνιου και κάθε άλλο έπιπλο του σπιτιού. Και ενώ νομίζουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόνο μέσα στο σπίτι, όταν ο άνδρας βγαίνει στους δρόμους , με έκπληξη παρατηρούμε ότι το ίδιο, αλλόκοτο σκηνικό συνεχίζεται. Ταξί δεν υπάρχουν, άνθρωποι με στολές μεταφέρουνε στους ώμους τους άλλους ανθρώπους, άνθρωποι με κόκκινες και πράσινες μπλούζες χρησιμεύουν ως φανάρια, οι πόρτες σχηματίζονται ξανά από ανθρώπους, ακόμα και το ασανσέρ λειτουργεί έχοντας στη βάση του ένα χοντρό άνθρωπο. Ο πρωταγωνιστής φτάνει στη δουλειά του και παίρνει θέση στο πόστο του…

Εξαιρετική υλοποίηση μίας έξυπνης και εμπνευσμένης ιδέας που για να γίνει ολοκληρωμένη ταινία χρειάστηκαν προετοιμασίες δύο ολόκληρων χρόνων και 8.600 σχέδια φτιαγμένα στο χέρι. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται ο σύγχρονος άνθρωπος και ο δυτικός τρόπος ζωής του. Με την οικονομία να βρίσκεται σε ύφεση και την ανεργία στα ύψη φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ την ίδια στιγμή που οι αναφορές στην τεχνολογία και τους τρόπους που την υπηρετούμε βρίσκονται στο προσκήνιο. Μια εξαιρετική οπτική για τον σύγχρονο τρόπο ζωής όπου η ανθρώπινη εργασία κρύβεται πίσω από ωραία περιτυλίγματα και διαφημίσεις εκατομμυρίων. Το σενάριο ήταν ιδέα του Patricio Plaza ενώ η εικονογράφηση πρόκειται για σύλληψη του Santiago.

Περίπου έξι λεπτά είναι αρκετά για να ξεδιπλωθεί μεστά και περιεκτικά ολόκληρη η σύγχρονη πραγματικότητα, σε μία ταινία που αποτελεί πηγή προβληματισμού και έντονων συναισθημάτων.
Text: paparokades
Και επειδή τα πολλά λόγια είναι περιττά, το απολαμβάνουμε εδώ:

 

 

 

"Το αλάτι και το κινητό" - " Salt & SmartPhone"

  Το «Δώσε μου το αλάτι» είναι μια ταινία μικρού μήκους του Μάθιου Άμπελερ, ενός φοιτητή του Πανεπιστήμιου του Northwestern. Πρόκειται για ένα βίντεο «για την τεχνολογία και τις σχέσεις», όπως σχολιάζει ο ίδιος ο Μάθιου στο YouTube. Με έξυπνο τρόπο ο δημιουργός του βίντεο προσπαθεί να επισημάνει την αποξένωση που έχουν προκαλέσει τα social media στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι φυσικές κοινωνικές δεξιότητες έχουν αντικατασταθεί από τα γραπτά μηνύματα και την έμμεση επικοινωνία. Όντας χιουμοριστική και συγκινητική ταυτόχρονα, η σύντομη ιστορία παρουσιάζει ένα τυπικό οικογενειακό δείπνο. Ενώ οι δύο γιοι είναι απασχολημένοι κοιτάζοντας τα κινητά τους τηλέφωνα, οι γονείς τους ανησυχούν για το ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους. Αντί όμως να φωνάξει στα παιδιά του ο πατέρας, κάνει κάτι πολύ πιο έξυπνο. Το «Pass The Salt» κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Five16 2014.
Text: paparokades

Οι Πνευματικοί Φάροι των πόλεων στην Αθήνα του χθές και του σήμερα

Σε πείσμα των καιρών οι μικροί αυτοί πνευματικοί προορισμοί στέκονται μέσα στην χαώδη Αθήνα κόντρα στις καινοτόμες κουλτούρες του «πολιτισμού» μας.

Όπως αυτό το παρεκκλήσιο.

 

Αλλά και αυτή η μικρή εκκλησία.

 

Πέρασαν πολέμους, σεισμούς, πολιτικές ανακατατάξεις, προστάτεψαν πατριώτες από τον εχθρό, σίτισαν πεινασμένους σε δύσκολους καιρούς, «έφαγαν» σκόνη από τις ανεγειρόμενες οικοδομές της περιοχής τους, αλλοιώθηκαν οι τοίχοι τους από την φθορά του χρόνου, αλλά να 'τοι πάλι ανανεωμένοι και έτοιμοι, για να διανύσουν έναν ακόμη  ακατάστατο και με μέλλον αβέβαιο αιώνα.

by Vasileios

Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Η Βαρβάκειος Αγορά των Αθηνών - Έργα και ημέρες

 Video -  bill
 

Η Βαρβάκειος αγορά, όπως μαρτυρεί και το όνομά της είναι ευεργέτημα του Ιωάννου Βαρβάκη.
Η κατασκευή  της ξεκίνησε το 1878 και ολοκληρώθηκε το 1886. Από τότε "ταΐζει" τους Αθηναίους χωρίς διαλύματα.
Δεσπόζει επί της οδού Αθηνάς στο Κέντρο της Παλιάς Αθήνας.
Διοικητικά ανήκει στη Δημοτική αρχή.
Αποτελείται από δύο βασικά εμπορικά κλίτη.
 Στο μεν 1ο "φιλοξενεί" τους πάγκους των εμπόρων με προϊόντα κοκκίνου και λευκού κρέατος όπως πουλερικά, και κρέατα μόσχου.
Στο 2ο "φιλοξενεί την κεντρική ψαραγορά με κάθε είδους αλιεύσιμα αλλά και ιχθυοκαλλιέργειας προϊόντα.

Photo - bill
 

Επίσης προσφέρει στο αγοραστικό κοινό κάθε είδους από μαλάκια όπως χταπόδια, σουπιές, κ.λ.π.

Photo - bill

 

Οι  μερακλήδες του είδους μπορούν να βρουν στους πάγκους της ψαραγοράς διάφορα είδη

οστρακοειδών όπως στρείδια, μύδια, χτένια, πίνες, αχιβάδες, κυδώνια &&.

Photo  -bill

 

Δεν λείπουν βέβαια και πολλά είδη δεκάποδων αστακιδών όπως καραβίδες, γαρίδες και αστακοί.
Χρόνο και χρήμα αν έχεις η αγορά θα ικανοποιήσει πλήρως τα καταναλωτικά σου γούστα.
Στα πέριξ της Αγοράς στενά υπάρχουν καταστήματα με κάθε είδους εδέσματα όπως αλλαντικά, ξηρούς καρπούς, γλυκίσματα,  και κονσερβοποιημένα προϊόντα και ποτά.
Τα κάθε λογής προϊόντα είναι εγχώρια αλλά και εισαγόμενα.
Τα στέκια των ξενύχτηδων εκεί  είναι τα φαγάδικα με τον πατσά και τις ψαρόσουπες.
Όσο ερευνάς τον περιβάλλοντα χώρο της  θα ανακαλύπτεις περισσότερα καταστήματα και νέες γεύσεις.
Αλλά και κάθε είδους ανταλλακτικά, εργαλεία και πολλά άλλα αντικείμενα θα βρεις στα καταστήματα της οδού Αθηνάς και στα στενά της.
Η μυρωδιά στην περιοχή είναι χαρακτηριστική (αλλά όχι δυσάρεστη) προδίδοντας τα προς πώληση προϊόντα αλλά και την παλαιότητα της περιοχής.
Ουσιαστικά η επίσκεψη στο εμπορικό κέντρο της οδού Αθηνάς είναι ένας ευχάριστος περίπατος και μία εκ νέου γνωριμία της Παλιάς Αθήνας.
Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Οι Πανηγύρεις των εορτών από το χθες έως και σήμερα

 Ανέκαθεν στον τόπο μας όταν τιμάται η εορτή ενός Αγίου, ο Ιερός Ναός που φέρει το όνομα του εκτός από τις λειτουργικές συνάξεις μαζεύει περιμετρικά και εμπόρους με την πραμάτεια τους.

Οι πάγκοι που στήνουν στους γύρω δρόμους γεμίζουν με κάθε λογής εμπορεύματα.

Η κίνηση των τροχοφόρων φυσικά διακόπτεται και οι δρόμοι μετατρέπονται σε πεζόδρομους.

Την τιμητική τους έχουν το μαλλί της γριάς, αλλά και οι λουκουμάδες τους οποίους ευκόλως  ανακαλύπτεις ακολουθώντας με τη μύτη σου τη μυρωδιά του λαδιού από το τηγάνισμα τους.

Να 'τανε μόνο αυτά? Και τι δεν βρίσκεις σ' αυτούς τους εμπορικούς πάγκους, από ρουχισμό, υποδήματα, κουζινικά, παιχνίδια, μουσικές, ταινίες του κινηματογράφου, εκκλησιαστικά είδη, διακοσμητικά, ηλεκτρονικά μηχανήματα, γλυκίσματα και πολλά, πολλά ακόμη.
Συναντάς δε εκτός από τους Έλληνες  και άλλους εμπόρους διαφόρων φυλών που δράττονται της ευκαιρίας να προωθήσουν τα εμπορεύματα τους στον κόσμο, «οι έμποροι των εθνών» θα λέγαμε χαριτολογώντας.
Ένας περίπατος σε αυτές τις αγορές δίνει χαρά σε μικρούς και μεγάλους.
Πανταχόθεν ακούγεται το σιγανό τραγούδι των γεννητριών οι οποίες τροφοδοτούν με ρεύμα τις λάμπες κάθε πάγκου.
Με λίγα λόγια, πάγκος χωρίς γεννήτρια δεν στέκεται στην αγορά.
Το στήσιμο της λυόμενης αγοράς αρχίζει από το προηγούμενο βράδυ της παραμονής και η διάλυση των πάγκων ξεκινά ανήμερα της εορτής αλλά μετά τις 24:00.
Τα ξημερώματα της επομένης ημέρας  δεν υπάρχει τίποτε που να θυμίζει όλη αυτή την πανήγυρη και η κίνηση των πέριξ οδών μπαίνει στους κανονικούς της ρυθμούς.
Αυτός είναι ο αγώνας δρόμου για τους μικροπωλητές της κοινωνίας μας.
Να είμαστε ευγενικοί και φιλικοί μαζί τους, καθώς και αυτοί με τη σειρά τους ανταποδίδουν τα δέοντα.
Πηγή: https://epitou8ematos.blogspot.gr/

Περί λαϊκῶν ἀγορῶν

 Τι ισχύει αλήθεια στις λαϊκές αγορές και τους πάγκους των μικροπωλητών; Για να κάνουμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε την νομοθεσία και το ιστορικό των μεταβολών της.

Η λειτουργία του αρχίζει από το έτος 1932 με την ίδρυση του Ταμείου Λαϊκών Αγορών (Ν. 5647/1932 ΦΕΚ 308 Α).                                                                                                                                      

Στη συνέχεια το έτος 1938 με τον Α.Ν. 1470/1938 (ΦΕΚ 42 Α) θεσμοθετήθηκε ο Οργανισμός του Ταμείου Λαϊκών Αγορών Αθηνών Πειραιώς και Περιχώρων ως Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) υπό την εποπτεία του τότε Υφυπουργείου Αγορανομίας με αρμοδιότητα στην περιοχή τέως Δ/νσης Πρωτευούσης.                                                                                                              

Με την ίδια νομική μορφή δηλαδή ως Ν.Π.Δ.Δ. λειτουργεί μέχρι σήμερα έχει όμως μετονομασθεί σε ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ-ΠΕΙΡΑΙΑ(Ν. 3190/2003 άρθρο 6 παρ. 3 ΦΕΚ 249 Α ) και οι αρμοδιότητες του Οργανισμού εκτείνονται στην χωρική αρμοδιότητα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθήνας-Πειραιά.                                                                                                                      

Ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Αθήνας-Πειραιά (Ο.Λ.Α.Α.Π.) είναι αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός με κοινωφελή χαρακτήρα και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

 

Από της λειτουργίας του θεσμού στην περιοχή της τέως Δ/νσης Πρωτευούσης λειτουργούσαν 44 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία, οι δε οργανικές θέσεις του Προσωπικού σύμφωνα με τον Α. Ν. 1470/38 ήταν 67.

Το έτος 1967 λειτουργούσαν 67 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

Το έτος 1974 λειτουργούσαν 82 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

          Το έτος 1980 λειτουργούσαν 112 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
          

          Το έτος 1995 λειτουργούσαν 167 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία
          
           Το έτος 2004 λειτουργούν 180 λαϊκές αγορές εβδομαδιαία

Με την πάροδο των ετών παρατηρείται μια σταθερή προοδευτική αύξηση των λαϊκών αγορών δικαιοδοσίας του Οργανισμού (πρώην Ταμείου Λαϊκών Αγορών) συναρτώμενη με την πληθυσμιακή αύξηση του καταναλωτικού κοινού και με την παράλληλη αύξηση των θέσεων εργασίας των πωλητών (επαγγελματιών και παραγωγών) ο αριθμός των οποίων από ελάχιστος που ήταν στην αρχή σήμερα ανέρχεται περίπου στις 8000.

Η αύξηση αυτή τόσο των λαϊκών αγορών όσο και των προσερχομένων σε αυτές πωλητών οδήγησε και στη σταδιακή αύξηση του προσωπικού του Οργανισμού .Έτσι από 67 οργανικές θέσεις που ήταν στην αρχή (το έτος 1938) αυξήθηκαν σε 101 μέχρι το έτος 1987 και σε 147 με το Π.Δ. 489/87 (ΦΕΚ 226/ 23-12-1987 τεύχος πρώτο)

Οι επαγγελματίες πωλητές που πλαισιώνουν τις λαϊκές αγορές δικαιοδοσίας του Οργανισμού αυτασφαλίζονται μέσω αυτού στο Ι.Κ.Α. σύμφωνα με το Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ) και ο Οργανισμός υπέχει έναντι τούτων (των πωλητών ) τις κατά την κείμενη νομοθεσία ευθύνες εργοδότη. 

Οι επαγγελματίες πωλητές που πλαισιώνουν τις λαϊκές αγορές δικαιοδοσίας του Οργανισμού αυτασφαλίζονται μέσω αυτού στο Ι.Κ.Α. σύμφωνα με το Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ) και ο Οργανισμός υπέχει έναντι τούτων (των πωλητών ) τις κατά την κείμενη νομοθεσία ευθύνες εργοδότη

 

 Μεσολάβησαν μερικές ενδιάμεσες μεταβολές όπως αυτή του Ν. 2323/1995 (ΦΕΚ 145 Α) του οποίου τροποποίησις είναι ο ισχύων νόμος (Ν. 3190/2003 ΦΕΚ 249 Α )

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποίον είναι το πνεύμα του θεσμού των λαϊκών αγορών;
Να βοηθηθούν οι παραγωγικές κυρίως δυνάμεις της χώρας (αγροτικαί, βιοτεχνικαί, οικοτεχνικαί κλπ) ώστε να μπορούν διαθέτοντας τα προϊόντα των απευθείας στην αγορά, χωρίς δηλαδή την διαμεσολάβησιν μεσαζόντων να ενισχύουν το εισόδημα των και ταυτοχρόνως να προωθούν την παραγωγή των.
Σε δεύτερο επίπεδο έρχεται η εξυπηρέτησις των μικροπωλητών οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να ανοίξουν ένα κανονικό εμπορικό κατάστημα γιαυτό και υπάρχουν και κοινωνικά κριτήρια στα οποία όμως ισχύουν ποσοστώσεις. Τα κοινωνικά κριτήρια αφορούν αναπήρους, πολυτέκνους και κατ΄εξαίρεσιν Βορειοηπειρώτες και παλιννοστούντες Ποντίους εξ πρώην ΕΣΣΔ με συγκεκριμένο όμως σκοπό την πώληση των οικοσκευών των.

Σε καμία βεβαίως περίπτωσι εξ όσων διάβασα δεν αναφέρει κάπου ότι μπορούν λαθρομετανάστες να πουλάνε ότι γουστάρουν, χωρίς παραστατικά και χωρίς ταμειακές μηχανές. Ακόμη και για τους παλιννοστούντες προβλέπεται ότι θα τοποθετούνται στις παρυφές των λαϊκών αγορών και η άδεια έχει πεπερασμένο χρονικό ορίζοντα.

 Στον ίδιο επίσης νόμο περιγράφεται και το πνεύμα του νομοθέτη το οποίο είναι:

•Η προστασία της οικονομικής και κοινωνικής ισορροπίας κάθε περιοχής.
•Η προστασία του τοπικού ανταγωνισμού και της τοπικής αγροτικής οικονομιας.
•Η προστασία του οικονομικού ισοζυγίου της περιοχής προς αποφυγήν εκροής εισοδημάτων
•Η διαφύλαξις του χαρακτήρος μιας πόλεως.

Αυτά βεβαίως αναφέρονται σε άλλο άρθρο (το 9ο) του νόμου αλλά εκτιμώ ότι το ίδιο πνεύμα διέπει όλα τα άρθρα. Δεν είμαι νομικός αλλά αυτή είναι η εκτίμησις μου αφού δεν μπορεί άλλο να είναι το πνεύμα του νομοθέτου σε ένα άρθρο και άλλο σε έτερον άρθρον του ιδίου νόμου. Συνεπώς στο επίκεντρο είναι η προστασία της περιοχής, των κατοίκων της, η ανάπτυξη της και η προστασία των παραγωγικών της δυνάμεων κυρίως των αγροτικών.

Να το τρέξουμε λίγο για να μην το κάνουμε υπέρδιπλο το σεντόνι μαζί με το πάπλωμα.

Κυρίαρχο ρόλο στο πνεύμα των λαϊκών αγορών έχουν οι παραγωγοί δηλαδή η οικονομική αποκέντρωσις. Οι εμπορικές δραστηριότητες των μικροπωλητών ήταν παρεπόμενες και συμπληρωματικές. Δεν στήθηκαν οι λαϊκές για τους επαγγελματίες εμπόρους αλλά αυτοί λειτουργούν συμπληρωματικά στον ρόλο της Λ.Α. και μάλιστα σε μία εποχή (όταν θεσπίστηκαν οι Λ.Α.) που τα διακινούμενα προϊόντα των μικροπωλητών ήταν ελληνικής προελεύσεως. Ναι κάποτε είχαμε και κλωστοϋφαντουργία και νηματουργία και οι κάλτσες, τα μπλουζάκια και άλλα που αγόραζε κάποιος «από το πανέρι» όπως λέγαμε, ήταν κυρίως ελληνικής κατασκευής.

Ας τολμήσουμε όμως σήμερα να κάνουμε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί θα δούμε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες ή χιλιάδες Έλληνες (και όχι μόνον) να αγοράζουν είδη κυρίως ρουχισμού σε εξευτελιστικές τιμές και τα πουλάνε στις ελληνικές λαϊκές αγορές κερδίζοντας πολλά χιλιάρικα την φορά. Κάποιοι δηλαδή, εκμεταλλευόμενοι την άδεια του εμπόρου λαϊκών αγορών συμβάλουν στην καταπάτηση του πνεύματος των λαϊκών, ενισχύοντας την Τουρκική (ή Βουλγάρικη ή άλλης ανατολικής χώρας) και όχι την Ελληνική οικονομία και παραγωγή. Τον βλέπεις τον άλλον δηλαδή λαϊκατζή και δεν πάει ο νους σου ότι έχει 2 Μερσεντέδες, κλούβα πολυτελείας και μερικές δεκάδες χιλιάρικα κομπόδεμα.

Τι κάνουν οι μικρομεγάλοι αυτοί έμποροι; Πιάνουν χώρο στις λαϊκές.

Τζάμπα; Όχι.

Πληρώνουν το αντίτιμο στους δήμους  και το ταμείο λαϊκών αγορών.

Έχουμε δηλαδή εδώ την πρώτη συνειδητή παρέκλισι από το πνεύμα των Λ.Α. στον βωμό της κερδοφορίας των Δήμων, αφού δέχονται την παραβίαση του πνεύματος του θεσμού των Λ.Α. περί οικονομικής αναπτύξεως.

 Πληρώνουν επίσης τις ασφαλιστικές των εισφορές εμμέσως στο ΙΚΑ, τον φορέα δηλαδή που ασφαλίζει τους εμπόρους των Λ.Α.  όπως ορίζεται από τον νόμο Ν.Δ. 78/1973 (ΦΕΚ156Α/26-7-1973 ).

Τέλος, οι έμποροι όπως και οι παραγωγοί διακινούν (εισπράττουν και αποδίδουν) τον Φ.Π.Α. από την στιγμή που έχουν υποχρεωθεί προσφάτως να έχουν ταμειακές μηχανές στους πάγκους τους.

Δέχθηκε δηλαδή η πολιτεία την εκτροπή από το πνεύμα των Λ.Α. για να κινείται το χρήμα, να εισρέουν δηλαδή πάσης φύσεως εισφορές στα ταμεία των δήμων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Έτσι παρατηρούμε σήμερα το φαινόμενο να βρίσκονται περισσότεροι έμποροι από παραγωγούς στις Λ.Α. εν αντιθέσει με το παρελθόν όπου κυριαρχούσε η τάξις των παραγωγών του αγροτικού κυρίως τομέως.

Ένας ακόμη λόγος που επετράπη στους εμπόρους να έχουν κυρίαρχο ρόλο στις Λ.Α. είναι η συνέπεια των, δεδομένου ότι εμπόριο υπάρχει πάντα, όχι όμως και αγροτική παραγωγή η οποία είναι εξηρτημένη από τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες.

Γιατί;
Γιατί οι θέσεις σε κάθε Λ.Α. είναι μετρημένες και τα έσοδα προϋπολογισμένα. Εάν σήμερα πάνε 100 γεωργοί και αύριο 70 ο δήμος δεν μπορεί να προγραμματίσει τα έσοδα του. Με την μικτή συμμετοχή γίνεται διασπορά του κινδύνου και γεμίζουν όλες οι θέσεις.

Ποιος χάνει λοιπόν εάν καταλάβουν πάγκους Λ.Α. λαθρομετανάστες λαθρέμποροι;

Το προφανές είναι ότι χάνει ο δήμος και το ταμείο Λ.Α. έσοδα.

Το επίσης προφανές είναι ότι στερούνται θέσεις από τους κανονικούς λαϊκατζήδες και συνεπώς και έσοδα.

Από την στιγμή που ο λαθρέμπορος δεν εκδίδει θεωρημένες αποδείξεις, χάνει το κράτος Φ.Π.Α.

Σε δεύτερο όμως επίπεδο ζημιώνεται το ΙΚΑ το οποίο εισπράττει χρήματα για την αυτασφάλιση των επαγγελματιών εμπόρων των Λ.Α.

Εφόσον ζημιώνεται το ΙΚΑ, ζημιώνονται και οι ασφαλισμένοι σε αυτό, οι οποίοι δεν είναι μόνον οι λαϊκατζήδες αλλά ολόκληρη η εργατική τάξις (για να πούμε και τα κομμουνιστικά μας).

Δηλαδή για κάθε θέση λαϊκής αγοράς που καταλαμβάνει ένας παράνομος μικρέμπορας, χάνουμε όλοι μας και από κάτι.

Ο νόμος όμως προβλέπει διάφορα πρόστιμα σε περιπτώσεις παραβάσεων. Σε ποίες παραβάσεις υποπίπτει ένας λαθρομετανάστης λαθρέμπορος;

Ανεξάρτητα από τις προβλεπόμενες από τον Αγορανομικό Κώδικα ποινικές κυρώσεις, ειδικά οι παρακάτω παραβάσεις τιμωρούνται αποκλειστικά:

α) με πρόστιμο 300 ευρώ η έλλειψη άδειας,

β) με πρόστιμο 200 ευρώ η αυθαίρετη αλλαγή χώρου,

γ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τήρηση ωραρίου,

δ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη αυτοπρόσωπη προσέλευση,

ε) με πρόστιμο 200 ευρώ η μη τοποθέτηση ζυγού σε εμφανές σημείο,

στ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τοποθέτηση πινακίδων σε κάθε προϊόν με τις ενδείξεις της τιμής πώλησης ή της ποιότητας του προϊόντος ή της προέλευσης, καθώς και η αναγραφή αναληθούς προέλευσης αυτού,

ζ) με πρόστιμο 150 ευρώ η μη τοποθέτηση ειδικής πινακίδας στην οποία θα αναγράφεται ο αριθμός άδειας και το όνομα το υ κατόχου της.

Τα ως άνω πρόστιμα επιβάλλονται, άμεσα, με τη βεβαίωση της παράβασης από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα της παραγράφου 7.

 Έχει άδεια ο λαθρέμπορος (α);                                                                                                                           

Όχι.  300 € πρόστιμο.

Αναρτά πινακίδες τιμών (στ ή ς’);
Όχι. 150€ πρόστιμο.

Τοποθετεί ειδική πινακίδα με τον αριθμό αδείας και ονοματεπώνυμο (ζ);
Όχι. 150€ προσ.
Σύνολο: τουλάχιστον 600€ για κάθε λαθρομετανάστη λαθρέμπορο (εάν δεν υπολογίζουμε την παράβασι β) συν τα όποια προβλεπόμενα εκ του αγοραμικού κώδικός πρόστιμα.

Πώς βεβαιούται η παράβασις;

Συμπληρώνεται έκθεσις από τα όργανα ελέγχου των Λ.Α. στην οποία αναγράφονται τα στοιχεία ταυτότητος του παραβάτου.

Έχει ταυτότητα ο λαθρομετανάστης; Όχι.

Έχει σε σπάνιες περιπτώσεις τα προσωρινά έγγραφα, εάν έχει, με τα οποία έχει αναγνωριστεί από το Ελληνικό κράτος. Αυτά βεβαίως δεν είναι ταυτότητες γιατί είναι βασισμένα σε κατά δήλωσιν στοιχεία του ιδίου, αφού εάν υπήρχαν στοιχεία των οποίων την εγκυρότητα  μπορούσε να διασταυρώσει το Ελληνικό κράτος με τις διπλωματικές υπηρεσίες της πατρίδος του λάθρο, ο λαθρομετανάστης δεν θα έπαιρνε νομιμοποιητικά έγγραφα αλλά ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την πατρίδα του, την οποία όμως δεν γνωρίζουμε ποια είναι αλλά κάνουμε πως γνωρίζουμε, αποδεχόμενοι την δήλωσιν του ιδίου, όπως ομοίως και με το όνομα του. Συνεπώς σε κάθε περίπτωση υπάρχει πρόβλημα ταυτοποιήσεως στοιχείων και δεν μπορεί να συμμετάσχει σε Λ.Α. ένας λαθρομετανάστης, δηλαδή όλοι.

Γιατί πρέπει να βεβαιώνεται με ακρίβεια η ταυτότητα του παρανομούντος;  Γιατί πέραν αυτών που μπορούμε να σκεφτούμε, εάν παρανομήσει τρεις φορές τα πρόστιμα διπλασιάζονται. Είναι επομένως αναγκαίο να υπάρχουν όλα τα στοιχεία ταυτοποιήσεως.

Ας το πάρει και αυτό όμως το ποτάμιιιιι!

Πού θα πήγαιναν τα πρόστιμα εάν εισπράττονταν;

            Άρθρο 7β

α) Τα έσοδα από τα πρόστιμα των άρθρων 5 και 7, πλην εκείνων της παρ. 6 του άρθρου 5 και των επιβαλλόμενων προστίμων από τη Δημοτική Αστυνομία, αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και διατίθενται μέσω ειδικού κωδικού που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης – Γενική Γραμματεία Εμπορίου – για την αμοιβή των μελών των Κλιμακίων Ελέγχου Λαϊκών Αγορών και Υπαίθριου Εμπορίου.

β) Τα έσοδα από τα εισπραττόμενα πρόστιμα από τα Κλιμάκια Ελέγχου της Τουριστικής Αγοράς αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και διατίθενται μέσω ειδικού κωδικού που εγγράφεται στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Ανάπτυξης – Γενική Γραμματεία Τουρισμού – για την αμοιβή των μελών των Κλιμακίων Ελέγχου Τουριστικής Αγοράς.

Δηλαδή το κράτος και το ταμείο Λ.Α. χάνουν έσοδα από την μη είσπραξη των προστίμων. Επειδή όμως οι μισθοί των εποπτικών οργάνων και των υπαλλήλων των οργανισμών τρέχουν, όταν δεν εισπράττονται τα πρόστιμα τα έξοδα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με τις όποιες επιπτώσεις στην οικονομία του κράτους.

——————————————————————————————————

Όλα αυτά βεβαίως μας τα λέει ο ίδιος ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών με το:

Ο Οργανισμός Λαϊκών Αγορών Αθήνας-Πειραιά (Ο.Λ.Α.Α.Π.) είναι αυτοχρηματοδοτούμενος Οργανισμός με κοινωφελή χαρακτήρα και δεν επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Δηλαδή αφού είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, εάν του κόψει κάποιος τμήμα των εσόδων του τότε παύει να είναι αυτάρκης, συνεπώς γίνεται ζημιογόνος και αρχίζει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ίσως επομένως κάποιος κακός δάκτυλος να θέλει την καταστροφή των Λαϊκών Αγορών.

——————————————————————————————————

Αναρωτιέμαι τελικά ποίος είναι ο ελεύθερος και ποίος ο σκλάβος σε αυτόν τον τόπο.
Οι Αλβανοί χρόνια τώρα έχουν πλουτίσει παρανομώντας. Γυρίζουν τα νησιά, πουλάνε προϊόντα σε παραλίες και μαγαζιά χωρίς ούτε μισό δικαιολογητικό. Τώρα έχουμε τους Αφγανοπακιστανοαφρικανούς να πουλάνε ό,τι θέλουν και να μην τους κυνηγάει κανένας.
Τελικά ναι, υπάρχει ρατσισμός. Το να είναι κάποιος Έλληνας διώκεται αυστηρώς από τον νόμο.

Μπορούμε αλήθεια να κάνουμε έλεγχο στις άδειες ενός λαθρεμπόρου ως πολίτες;

Νομικός δεν είμαι, το ξαναλέω. Είμαι όμως καταναλωτής.
Έχουμε αλήθεια βρεθεί ποτέ σε κάποιο κουρείον, ιατρείον, μπουγατσοπωλείον, παντοπωλείον, βουλκανιζατήρ κλπ;

Ασφαλώς και ναι.
Και τι έχει αναρτημένο σε εμφανή θέσιν ο κάθε επαγγελματίας; Δεν έχει μοστραρισμένη κορνίζα με την άδεια λειτουργίας της επιχειρήσεως;
Γιατί; Για να την βλέπει ο πελάτης.
Δηλαδή ο πελάτης έχει κάθε δικαίωμα να κάνει οπτικό έλεγχο της αδείας λειτουργίας μιας επιχειρήσεως. Δεν είναι μοστραρισμένη η κορνίζα για το ΣΔΟΕ. Το ΣΔΟΕ θα μπορούσε να την ελέγξει και από τα συρτάρια. Ο καταναλωτής είναι αυτός που πρέπει να βλέπει την άδεια και εάν δεν την δει έχει δικαίωμα να την ζητήσει.

Γιαυτό και υπάρχει το πρόστιμο στην περίπτωση ζ’, όταν δηλαδή δεν είναι τοποθετημένη η άδεια σε εμφανές σημείο του πάγκου του λαϊκατζή. Εάν δεν είναι τότε μπορούμε να ζητήσουμε να την δούμε. Το αίτημα ελέγχου δηλαδή της αδείας δεν είναι αντιποίησις αρχής αλλά δικαίωμα του καταναλωτού.
Εάν ζητήσω από έναν ιατρό να μου δείξει την άδεια του, αυτό δεν είναι αντιποίησις αρχής αλλά δικαίωμα μου. Το ίδιο και από έναν δικηγόρο, κουρέα ακόμη και από έναν αστυνομικό. Μπορώ να ζητήσω από το όργανο της τάξεως να που δείξει την αστυνομική του ταυτότητα. Είναι δικαίωμα αυτοπροστασίας από απατεώνες και τσαρλατάνους. Πού ξέρω εγώ ότι δεν θα με απαγάγει κάποιος που προσποιείται τον αστυνομικό; Δεν έχω δικαίωμα να δω την αστυνομική ταυτότητα;
Πού ξέρω ότι ο οδοντίατρος δεν είναι κάποιος χασάπης; Δεν πρέπει να δω την άδεια;
Αυτό συμβαίνει και στις λαϊκές.

 Έχουμε λοιπόν και λέμε. Σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν πάνω από 180 λαϊκές αγορές. Οι θέσεις είναι μετρημένες και αριθμημένες και από την κάθε θέσι οι δημόσιοι και δημοτικοί οργανισμοί αναμένουν έσοδα, είτε από φόρους είτε από εισφορές ή παράβολα είτε τέλος από πρόστιμα. Προϋπολογισμένα δηλαδή πράγματα.

Όλοι πληρώνουν τα προβλεπόμενα.
Όλοι; Όχι όλοι!
Υπάρχει μια ομάδα εισβολέων λαθρομεταναστών, λαθρεποίκων και λαθρεμπόρων οι οποίοι μας έχουν γραμμένους στα …ταγάρια των και δεν πληρώνουν μία.
Και ποιος πληρώνει για αυτά;
Ο Έλλην που είναι ο δούλος των λαθρεποίκων, ο οποίος μάλιστα πληρώνει αλλά δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για όσους δεν το κάνουν, γιατί αυτό είναι εχθροπαθές, ρατσιστικό και ξενοφοβικό.

Και δηλαδή εάν ξαφνικά αρχίσει να πληρώνει ο λαθρομετανάστης θα γίνουν όλα μέλι γάλα;
Σαφώς και όχι. Δεν έχει καν δικαίωμα να βρίσκεται στην γη των Ελλήνων Αλλά ενόσω θα βρίσκεται παρανόμως εδώ και μέχρι να του κόψουμε το εισιτήριο απλής επιβιβάσεως για την πατρίδα του θα πρέπει να πληρώνει κανονικά και να μην δημιουργεί στρεβλώσεις στην ήδη πιεσμένη αγορά. Να πληρώνει δηλαδή εκεί που έχει δικαίωμα συμμετοχής, γιατί στις λαϊκές αγορές δεν το έχει.

Ακόμη όμως και εάν του κάνουμε το χατήρι και τον αφήσουμε να πουλάει την πραμάτεια του, αυτή πρέπει να συνοδεύεται από παραστατικά, τιμολόγια δηλαδή αγοράς και δελτία αποστολής. Διαφορετικά δεν είναι καν περιουσία του η πραμάτεια και δεν μπορεί η καταστροφή της να θεωρηθεί «φθορά ξένης περιουσίας» γιατί σε εμπορικούς χώρους δεν υπάρχουν περιουσίες, υπάρχουν μόνον εμπορεύματα, τα οποία μπορούν να διακινηθούν μόνον με δελτία αποστολής και να πουληθούν μόνον με αποδείξεις λιανικής αφού έχουν αποκτηθεί με θεωρημένα τιμολόγια αγοράς.

Η μοναδική περιουσία που μπορεί να πουληθεί κατ εξαίρεσιν είναι οι οικοσκευές των παλιννοστούντων εξ ΕΣΣΔ, και αυτό όχι μέσα στις λαϊκές αλλά στις παρυφές αυτών και πάλι μόνον μετά από σχετική άδεια πεπερασμένης χρονικής διαρκείας των αρχών.

Σε κάθε όμως περίπτωσιν, άποψις μου είναι ότι αι λαϊκαί αγοραί πρέπει να ξαναστρέψουν την προσοχή των στους παραγωγούς και όχι στους εμπόρους των Λ.Α. γιατί η Ελλάς από παραγωγή πονάει και όχι από τουρκικά και κινέζικα βραχιολάκια και βρακάκια.

Advertisements
Πηγή: https://stravon.wordpress.com/2012/09/14/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%bb%ce%b1%cf%8a%ce%ba%e1%bf%b6%ce%bd-%e1%bc%80%ce%b3%ce%bf%cf%81%e1%bf%b6%ce%bd/#comments